Gek, goed, geweldig! (Huis verkocht)

Het eerste jaar dat ik ging studeren, fietste ik op en neer van mijn ouderlijk huis naar de faculteit in Utrecht. Vervolgens ging ik op kamers in Utrecht Overvecht.
Daarna woonde ik een tijd bij een vriendin in Amersfoort. Om vervolgens te gaan samenwonen in een anti-kraak pand, een oude fabriek langs het water, in de wijk Tolsteeg, ook in Utrecht. Toen ik afstudeerde gaf ik hier samen met studievriendin Angela een memorabel feest :-))
Mijn relatie eindigde en ik kon tijdelijk bij een kennis wonen, één straat verderop. Dat was van korte duur, want zodra ik op kamers ging, had ik mij ook ingeschreven bij de woningbouwvereniging. Gelukkig kon ik hierdoor, inmiddels jaren later, vrij snel een flatje huren in Lombok, Utrecht. Daar woonde ik met heel veel plezier, tot ik mijn man ontmoette.

Mijn man had net een huis gekocht (en zat nog midden in de verbouwing) in de buurt van het Wilhelminapark in Utrecht.
In dat mooie nieuwerwetse oude huis gingen wij uiteindelijk samenwonen en in 2010 werd onze oudste daar geboren (nou vooruit, in het WKZ/UMC Utrecht). Toen zoonlief 1 jaar oud was "emigreerden" wij naar het Noorden.
Het lukte door de crisis destijds niet om het huis te verkopen, maar gelukkig konden we het goed verhuren aan expats.

Fast forward naar 2016

Eind maart belde ik aan, in Utrecht, bij ons eigen huis, ookal had ik de sleutel en wist ik dat de huurders er waarschijnlijk niet zouden zijn, het leek me gewoon wel zo netjes.
Best een beetje gek om binnen te stappen in je oude eigen huis.
Gek ook, dat je het herkend, maar dat het vol staat met spullen van andere mensen.
En dan bedoel ik ook echt vol-vol! Wij hadden het sfeervol, maar vrij strak en minimalistisch ingericht. Dat was nergens meer terug te zien. Gek! Zo'n prachtig huis, wat je haast niet meer ziet door de hoeveelheid aan spullen.
Nu woonden wij er natuurlijk met een baby en de huurders hebben een peuter en een kleuter, maar toch...

Ik was daar omdat de expats in juni terug gaan naar de States en wij het huis nu hoopten te kunnen verkopen. De markt in Utrecht en "ons" segment trekt flink aan, en we zijn er klaar mee en klaar voor. Het is goed zo. We genieten van ons kleine, simpele boerderijtje hier in het Noorden en willen definitief niet meer terug.

De makelaar was ingeschakeld en er moesten natuurlijk foto's worden gemaakt.
Alleen zag de tuin er zo uit:

De klimop heeft flink gewoekerd, afgewaaide takken
en vooral heel veel groene aanslag...

Groene aanslag dus...

Dat trok ik niet! Want ik wil natuurlijk alles netjes en opgeruimd en aantrekkelijk op de foto hebben, dat verdiend dit prachtige huis!
Dus na 6 uur non-stop bikkelen met de hogedruk spuit en wat nieuwe potplanten, zag het er zo uit:

 

Dat lijkt er meer op!

De volgende stap was (samen met de huurders) zorgen dat het er van binnen ook wat opgeruimder en rustiger uit kwam te zien. Zodat ook het huis mooi op de foto kwam. Ik stelde voor de huurders een vriendelijke mail op met een wensenlijst per ruimte. Wat vooral neer kwam op: lege muren, lege vloeren en lege andere oh-daar-past-nog-wat-op/in/tussen oppervlakken. Want ik wilde wel dat de huizenzoekers de ruimte en "beauty" van het huis konden zien.

De dag dat de fotograaf kwam, toog ik weer naar Utrecht, met wat accessoires en hout voor de openhaard ;-)
Het was heel fijn om te zien dat de huurders onwijs hun best hadden gedaan om aan mijn takenpakket met eisen te voldoen. Super, zulke meewerkende, meedenkende huurders!
Zelfs de makelaar was onder de indruk van het verschil.
Want kijk nou, wat een prachtig huis dit is:

 

 

 

 

Mijn schoonvader deed de daaropvolgende week nog wat kleine, maar belangrijke klusjes en toen kwam ons huis op Funda.
Dat was toch best een spannend moment.

Na de mislukking in 2011, wisten we niet waar we ons op in moesten stellen.

Want ja, wie gelooft er nou een makelaar....
Maandagochtend stond ons huis online.
Maandagmiddag belde de makelaar, voor vrijdag stonden 6 bezichtigingen in de agenda. Wauw!!!
Maandagavond kwam daar een mail achteraan, het waren er inmiddels 11! Wat?!

Het werd vrijdag, we durfden niet te hopen, maar je denkt toch....Er zal van de 11 toch wel één serieus geïnteresseerd zijn en een bod doen?
Ha! Mis gedacht! Het waren er zelfs 2! Ze boden zaterdag allebei bijna de vraagprijs. Daar hadden wij het meteen voor gedaan, maar ja, het waren er twee...
De makelaar heeft laten weten dat er twee biedingen waren gedaan en beiden gevraagd om voor maandag hun definitieve bod uit te brengen. We wilden geen "spelletje" maken van de prijsonderhandelingen, de biedingen waren tenslotte bijna de vraagprijs, als het goed is, is het goed. Wie maandag het meeste bood, daar zouden we mee in zee gaan.

Zo werd ons huis, een week nadat het op Funda stond, verkocht, voor ruim meer dan de vraagprijs! Geweldig! Dit hadden wij niet durven hopen!!!