07-08-'09

We woonden nog in Utrecht, maar onze dag vond plaats op en rond de boerderij.

De dag voor de bruiloft hadden we met familie en vrienden het erf opgeleukt, de slijter kwam de drank en biertap brengen, er werden tenten, tafels en stoelen gebracht, we maakten hapjes en freubelden nog wat.
Ik sliep met vriendin J. op de boerderij. Mijn aanstaande sliep met beste vriend M. in een hotel.

's Morgens werd ik opgemaakt, mijn haar werd gedaan en vriendin J. hielp me in mijn jurk.

Het grote wachten op mijn lief kon beginnen.
De wei vulde zich ondertussen met onze liefste vrienden en familie. De zon scheen, het zou die dag ruim 30 graden worden, want mijn schoonmoeder had een wollen pakje gekocht en dan vraag je erom.
Ja! Er kwam een auto aan, iedereen maakte zich klaar....het was de postbode...

De postbode vertrok toen het prachtige geluid van een oude VW kever in de verte klonk, daar kwam hij aan!

We liepen elkaar tegemoet langs het riet bij onze oprit en onze geliefden (met hun hakjes) in de wei. Wat was hij mooi, mijn liefste.

Gevolgd door onze gasten liepen we het erf op om wat kleins te eten en te drinken. Dat mijn liefste vriendin N. er stiekum weer vandoor ging heb ik niet eens gemerkt.
Ondertussen plukte ik de parels uit mijn prachtige bruidsboeket, waardoor het nog mooier werd ;-)

 

Tijd om naar het klooster te gaan. Onderweg daar naartoe werd er druk gebeld door ons ceremonie-koppel, even later moesten we omkeren en anders rijden. Ik vond het allemaal prima.

Het volgende moment kreeg ik een brok in mijn keel en schoot ik vol.
Er stonden paarden langs de weg. Paarden van stal, met ruiters van stal.
MIJN paard stond langs de weg! Mijn beste, liefste vriendin N. zat op mijn paard!
Zij had al weken achter mijn rug om met mijn paard getraind.
Ze hadden de route verkend, de route een keer gereden, gekeken waar ze de trailers kwijt konden en de paarden konden zadelen. Het zadel en hoofdstel gepoetst en gevet. Die ochtend de paarden gewassen en gevlochten. Zich in hun beste rijkleding gestoken.
Al die moeite, voor ons! Ik raak iedere keer weer ontroerd als ik hier aan denk of de foto's zie.

Ze reden voor ons uit naar het klooster. Mijn moeder hield het ook niet droog toen ze ons nog niet eens zag, maar de paarden al hoorde. Ze wist dat ik hier niet van had durven dromen, ze wist hoe geweldig ik dit vond.

We werden voor de burgerlijke stand getrouwd door een ontzettend leuke jonge ambtenaar en in de kloostertuin konden onze ouders en getuigen ons feliciteren.

De paarden wachtten ons weer op en begeleidden ons op weg naar het schattige kleine kerkje, voor de kerkelijke inzegening van ons huwelijk

Familie had het kleine kerkje versierd met bloemen langs het gangpad.
Mijn nu officiële man liep aan de arm van zijn moeder naar binnen.
De muziek "Butterfly kisses" startte, 3 minuten lang luisterde ik (mensen begonnen zich af te vragen waar ik bleef, of ik niet meer durfde), in gedachten bij mijn vader, die niet meer hier is.
"She'll change her name today", mijn que, dus ik liep naar binnen, alleen....
Halverwege het gangpad stond mijn stiefvader te wachten, zoals hij daar halverwege mijn leven er ook "opeens" was.
Hij gaf mijn hand aan mijn man.
Onze moeders staken kaarsen aan, met daarop onze namen.
Met deze kaarsen staken wij onze huwelijks kaars aan, nadat wij ook voor de kerk waren getrouwd.

Eenmaal buiten werden er rozenblaadjes gestrooid, van rozen van mijn moeder, uit zakjes gemaakt door mijn schoonmoeder.
We zouden op de foto gaan met de paarden, maar dit werd helaas vergeten.
Wel werden er onderweg terug nog wat andere foto's gemaakt van ons in het Groninger boeren landschap.

Eenmaal aangekomen bij de boerderij was de huwelijkstaart gedeeltelijk gesmolten.

Tja, het was ook echt een warme dag, ik vond het wel grappig en het smaakte evengoed heerlijk!

Er werd een toast uitgebracht en we verplaatsten ons naar de gedekte tafel.

 

 

Tijdens het eten kregen we bezoekt van een vlinder, hij fladderde in de buurt van mijn nichtje V.

Deze vlinder had een bijzondere betekenis. Nog bijzonderder werd het toen deze vlinder een andere vlinder overtuigde om ook even bij de tafel te komen.

Terwijl de zon onderging, was het hoogst tijd om onze avondgasten te begroeten  Voor ons was de komst van onze gasten genoeg en we hadden dan ook geen wensen voor een kado. Daarop had ons ceremonie koppel iedereen gevraagd om iets mee te nemen voor de nog aan te leggen moestuin. Erg origineel en heel erg leuk!


De fakkels langs het pad waren aangestoken, het hoogtepunt van de avond kwam ons erf op rijden en het feest kon beginnen.

Schoenen uit en op je blote voeten dansen in het gras.

Als je rustig wilde kletsen, of een presentatie bekijken van onze levens (babyfoto's, verliefde foto's en boerderijverbouwingsfoto's) kon je plaatsnemen in onze oude schuur, opgeleukt met oude lakens en zitjes van stro-balen. Ook kon je lekker relaxen in de hangmat of het prieeltje.

Geen buren, dus geen overlast....zodat het feest rond 03.00 afliep. Toen het belangrijkste was opgeruimd, barstte het onweer los en begon het te regenen.

 Wij kropen de bedstee in en genoten na van
een fantastische dag waarop alles liefde was.

De credits van de foto's zijn voor: Rijst en Rozen en jaa design