De LEUKE dingen van 2018

Naast alle ellende en zorgen, gebeurden er in 2018 ook een hoop leuke dingen.

Zoonlief was een doordeweekse dag vrij van school. Mooi moment om naar het NEMO te gaan. Dat stond al zo lang op het wensen lijstje! Hij is een echte creatieve denker, heeft interesse in bouwen en techniek, wil van alles graag weten hoe dat dan werkt. Dus we hebben genoten van ons moeder-zoon dagje. Ik vind dat belangrijk af en toe even 1 op 1 er op uit! 

Het had gestormd en er was een berk gesneuveld naast/voor de boerderij. 

Wij dachten: Joepie brandhout!
Zij dachten: Joepie speelgoed!

Zoon had zijn zwemABC binnen, dus mocht hij een sport kiezen. Het werd judo. 

We tekenden elkaars lichaam op ware grootte. Dat was goed voor een hele middag tekenplezier.

Op het land van onze boerenbuur werd een zwanenmoord gepleegd. Wij namen handen vol bewijsmateriaal mee en knutselden weer wat leuks. 

Eind maart begon de rollercoaster. We waren veel in het mooie Utrecht.

Plattelands kinderen in de stad, observaties

We konden wel wat opvrolijkends gebruiken en het dagelijks leven met kinderen van het platteland in de stad zorgde gelukkig voor de nodige hilarische momenten en observaties. 

Een paar voorbeelden:

De afgelopen dagen reisden we van hot naar her, ook in en rondom de stad. Na ons een paar keer te hebben aangehoord, vroeg onze zoon opeens: “Mama, wat is file? Dat zeggen jullie steeds.” #plattelandskind #randstadproblemen

We gaan boodschappen doen. Dochterlief loopt richting auto. Ik vertel dat we gaan lopen. Er verschijnt een vraagteken boven haar hoofd. 200m verder, we zijn bij de supermarkt. “Maar mama, de supermarkt is net zo ver als onze brievenbus!”

#plattelandskind #luxevandestad

We lopen in de supermarkt. Dochter trekt aan mijn jas. “Mama! Ik zag net een meneer in zijn nette pak boodschappen doen!!”.

Teruglopend passeren er diverse bussen over de busbaan van de Biltstraat. “Mama, waarom staan al die mensen in de bus? Willen ze niet zitten?!” #spitsuurindestadsbus

"Zou jij in de stad willen wonen?"

Ook is het leuk om de verschillen tussen onze kinderen te zien. Hoe ze de stad ervaren, wat ze er van vinden. Zoon : “Ik vind het wel een beetje zielig voor de mensen die in de stad moeten wonen. Er is geen gras, maar alleen maar stenen. Je kan niet op je blote voeten naar buiten. Er zijn superveel stoplichten. Het is zo druk dat er vast heel veel ongelukken gebeuren met lopende mensen en fietsen en scooters en auto’s en bussen.” Dochter: “Ik vind het niet zielig hoor! In de stad is het gezellig met heel veel mensen, overal kan je lekker eten en shoppen, shoppen, shoppen. Ik vind de stad een meisjeshemel!” #prioriteiten

Dat buitenspelen in de stad is ook echt wel aanpassen voor onze kinderen. 

Maar we ontdekten een speeltuin en op de terugweg zagen we allemaal pijlen op de stoeptegels, dus dat werd een spontane speurtocht. Best grappig als je bedenkt dat ik dat ook deed in de woonwijk waar ik opgroeide. Voor onze kinderen is daar thuis weinig aan als je midden in het niks woont. 

Eenmaal thuis maken ze samen een hinkelpad.

Als afleiding deden we tijdens onze dagen in Utrecht ook leuke dingen met de kinderen. We bezochten Paleis Soestdijk en aten pannenkoeken in het restaurant in de Lage Vuursche waar ik als studente werkte.

En we gingen naar de kermis die in een van de stadsparken was neergestreken. KOTSMISSELIJK uit de spin natuurlijk!

Eén ding kunnen ze in het noorden écht niet. En dat is Koningsdag vieren. Dus als we dan toch in Utrecht zijn gaan we ondanks wallen, tranen en vermoeidheid tot en met, tijdens Koningsnach de vrijmarkt op. 

En zingen dat dat jochie kon!

Fietsen voor het goede doel wat op dat moment ons leven beheersde...
 Ik heb gedoneerd zonder te fietsen.
Geweldig, van die creatieve studenten acties!

Zoon kijkt zijn ogen uit. Koopt van alles voor een prikkie en houdt nog geld over. Tja, de Dagobert genen heeft hij ook van zijn opa. Ik moet dan altijd meteen denken aan onze Utregse klusjesman: “Hé jochie, hoest met Dogebert?!” 

’s Nachts staat onze zoon opeens naast ons bed. “Waarom lopen er allemaal vrolijke mensen midden in de nacht op straat, ik werd er wakker van, zoveel lawaai maken ze!”. Die vrolijke mensen zijn dronken studenten die onderweg zijn naar één van de vele studentenhuizen hier in de straat.

Dan is alweer 1 jaar bij ons, wat een prachtige hond! 

In juni mocht hij met mijn man mee naar de zaak, want het was “take your dog to work day” 

2017

2018

Oh, die lieve vrienden van ons. Zelf een druk leven, maar op momenten dat we ze nodig hadden waren ze daar. Dat is niet in woorden uit te drukken, hoe waardevol dat is en hoe dankbaar we ze zijn. Het was dan ook echt fijn om even met hun weg te zijn, een weekendje Zeeland, even ons ei kwijt en uitwaaien (en slapen). 

Een huisje op het strand. TOP!

We hadden het helemaal gehad met al die keren dat we in de herfst/winter door de bagger liepen te worstelen met mest ruimen en voor de paarden is het ook niet fijn. Dus na wat offertes te hebben aangevraagd, hebben we het zand van de paddock om laten zetten en drainage aan laten leggen, met afwatering naar de sloot. De schuilstal hebben we afgebroken en met het oude frame als basis een nieuwe schuilstal neergezet toen de grondwerkzaamheden klaar waren.

Zoonlief ziet overal wat moois in
en anders maakt hij er wel wat moois van.
(Klonten zand)

Opnieuw opbouwen van de schuilstal

Tada!!

De vraag “Mama, lusten paarden ook ijsjes?” hebben we beantwoord gekregen ;-) 

We bezochten speelboerderij de Drentse Koe in Ruinerwold, de Sprookjeshof in Zuidlaren en landgoed Fraeylemaborg in Slochteren. 

We maakten onze eigen puzzels met behulp van uitgeprinte foto’s en zelf geverfde ijsstokjes. 

Onze zomervakantie brachten we door op een topplek in Portugal, geboekt via ons favoriete reisburo Elisa was here.  

Man en zoon werken aan de boomhut. Het is al heel wat! 

Het stond al heel lang op mijn wensenlijstje en nu heb ik het gedaan: de Mud Masters in Biddinghuizen (Vroeger droomde ik er stiekem van om in militaire dienst te gaan, alleen om op zo’n stormbaan te mogen trainen). Ik vond het geweldig!!!! 

De oogsttijd betekende dit jaar: dag maïs, hallo uitzicht! 

We kochten een trekkertje. Ik was heel lang tegen, maar ik moet toegeven… het is toch best handig. Inmiddels durf ik wel toe te geven dat ik niet meer zonder wil en me niet voor kon stellen hoe we al die mest eerst met een kruiwagentje opruimden.

Vanaf oktober zijn we weer veel in Utrecht. Op een mooie nazomer avond zit ik buiten bij het huis van mijn schoonouders. Thuis geniet ik van de rust en stilte buiten. Nu zit ik op het balkon te genieten van het geroezemoes en de muziek in de tuin van één van de studentenhuizen verderop. Dat heeft toch ook wel weer wat...én geef ze eens ongelijk!

Ondanks al het moeilijks, geniet ik er ook van om in de stad te zijn. Bij het maken van een herfstwandeling door het Wilhelminapark en de wijk waar wij eerst woonden, maakt mijn hart een sprongetje.

De mannen maken er weer eens een leuk dagje van. Opa, man en zoon gaan naar het Militair Museum op het terrein van de oude vliegbasis in Soesterberg. 

De herfstvakantie… wat was je fijn! Onverwacht logeerpartijtjes, een bezoek aan Dinoland Zwolle, terwijl wij in Utrecht wat te doen hadden gingen de kinderen naar de bios met vrienden van ons en hun dochter, we gingen als gezin naar het Dolfinarium en als afsluiter van de vakantie naar de film Superjuffie! Even tijd om te genieten van elkaar en de lieve mensen om ons heen. 

We vieren de 6e en 8e verjaardag van onze kinderen (met 2 dagen er tussen). 

Met Sinterklaas pakken we uit. We zijn trots op onze kinderen, hoe ze de ontzettend onrustige afgelopen maanden hebben doorstaan. Wij waren niet altijd op ons best als ouders. We verwennen ze niet vaak met cadeau’s (wel met het maken van herinneringen) en hebben ons een beetje laten gaan deze keer. 

Vol verwachting klopt haar hart!
Wanneer komt 'ie nou?

We vieren Kerstavond gewoon zoals het “hoort”, bij mijn schoonouders in de woonkeuken. We zijn dankbaar en hopen dat dit niet de laatste Kerstavond samen is.

De kinderen hebben allebei hun jaarlijkse baasdag. De baas mag over alles beslissen, voor iedereen.

Papa en mama zeggen overal “ja” op, behalve als het onveilig is of veel geld kost en het is de bedoeling om dingen samen te doen. Heerlijk zo’n dag waar je over niks hoeft na te denken en je de verantwoorde opvoeding even laat voor wat het is!

Met twee nietsvermoedende kinderen waren we onderweg naar Amsterdam. Onze “kicken!” en “holy moly!” hints werden niet opgepikt. Ze wisten niet wat ze meemaakten toen we de AFAS binnen liepen voor Freek Vonk’s eerste live show. “Dé Live show! Van dé échte Freek Vonk!” We hebben er alle vier ontzettend van genoten!

Met de complete familie zeggen we 2018 gedag. We schieten het letterlijk af! En we genieten van elkaar, zolang het nog kan.....

Tenslotte nog een leuke cliffhanger:

Eind november 2018 kregen we groen licht voor….Zinin 2.0 

Daarover de volgende keer meer!