Snoeihard en vlijmscherp het nieuwe jaar in

Laat ik er maar meteen eerlijk voor uit komen, ik ben niet heel erg zuinig op mijn tuingereedschap. Het blijft nog wel eens een nachtje (of het meervoud hiervan) buiten liggen, als ik met een tuinklus bezig ben, waar ik de volgende dag verder mee wil gaan.
En ik maak mijn tuingereedschap ook zeker niet na ieder gebruik schoon, integendeel, ik maak het na gebruik helemaal nooit schoon.
Zo had ik al jaren een snoeischaar in mijn bezit, maar die deed het niet meer zo fijn, (rara hoe zou dat toch komen?) dus kocht ik 2 jaar geleden maar een nieuwe....

Sinds we op de boerderij wonen is mijn collectie tuingereedschap flink uitgebreid, dus kwam ik op het briljante idee om eens uit te zoeken hoe ik dat allemaal moet onderhouden.
Vorig jaar kocht ik een wetsteen en ging ik aan de slag met het "winterklaar" maken van mijn tuingereedschap.
Daarmee bedoel ik: alles helemaal uit elkaar gehaald, schoongemaakt, geslepen, ingevet en jawel, zelfs weer in elkaar gezet gekregen.
Sinds vorig jaar, maak ik dus iniedergeval 1x per jaar het gereedschap grondig schoon.

Dat klinkt moeilijker dan het daadwerkelijk is, helemaal nadat ik dit duidelijk instructie filmpje had gevonden van Gary Knowlton.

Wat heb je nodig:
- kranten
- oude poetslappen
- WD 40 (of ander reinigend smeermiddel)
- beitel of stevig plamuurmes
- slijp- of wetsteen
- vaseline
- gereedschap om tuingereedschap uit elkaar te halen
(steeksleutel, ringsleutel, of schroevendraaier)

Hoe ga je te werk?
1. Je legt de kranten opengevouwen neer, met daarop een oude poetslap en de spullen die je nodig hebt voor deze klus.

2. Je haalt in dit geval de snoeischaar (en op de volgende foto's de heggenschaar) uit elkaar, maar LET OP!
Terwijl je dit doet, leg je de onderdelen neer in de volgorde van uit elkaar halen, dan raak je niet in de war met welk onderdeel waar moet en dat maakt het in elkaar zetten weer een stuk makkelijker.

3. Maak ieder onderdeel schoon met de WD40 en leg het weer terug op z'n plekje in de juiste volgorde.

4. Het snijdende blad spuit je nog een keer in met WD40 en met de beitel schraap je alle aangekoekte viezigheid eraf.

Aangekoekte viezigheid.......schoon!

5. Vervolgens slijp je dit blad met de slijpsteen in de hoek die het blad heeft.

6. Spuit de veer (van de snoeischaar) in met WD40, trek de veer een paar keer een beetje uit elkaar en veeg hem af.

7. Smeer het deel van het blad waar het "scharniert" en de schroeven in met vaseline.

8. En nu ga je het rijtje onderdelen in omgekeerde volgorde langs om de snoeischaar weer in elkaar te zetten.

Mijn meestgebruikte tuingereedschappen: schoon, ingevet en weer vlijmscherp.
Ik ben klaar voor een nieuw (moes)tuin jaar!

Simple as that!!

Recept: Linzensalade met gerookte kipfilet en mozzarella

Ingrediënten:

- 2 blikken voorgekookte linzen (500gr)
- 1 blik tomaten in blokjes
- cherry tomaatjes
- 1 blikje tuinbonen
- 2 avocado's
- lente uitjes
- mozzarella (20 mini's)
- 2 gerookte kipfilets
- theelepeltje Verstegen kruidenmix voor (vegetarische) linzensalade

Bereiding:
Snij de tomaatjes, avocado en lente ui.
Spoel de linzen af met koud water in een vergiet.
Verwarm de linzen langzaam in de wok en roer de kruidenmix hier doorheen.
Snij de gerookte kipfilet in blokjes. Haal de pan van het vuur en voeg de blokjes tomaat uit blik, gesneden tomaatjes, avocado, lente ui, tuinbonen en de gerookte kipfilet toe. Goed mengen en even af laten koeken. Als de salade is afgekoeld de mini mozzarella's er tenslotte nog bij doen.

Lekker als bijgerecht, of als maaltijdsalade met een stokbroodje erbij.

Dit is een recept van zus Jakolien

Vocking worst en Kniepertjes

Nee, er zit geen spelfout in bovenstaande titel.
Vraag een willekeurige Utrechter naar echt Utrechts eten, en 9 van de 10 zal zeggen "Vocking worst" of "broodje Utrèg" (broodje Vocking).
Dat is dan ook meteen het enige waar ik überhaupt op zou komen...

De Vocking (bak)leverworst bestaat al ruim 120 jaar en sinds het begin in 1891, is het recept onveranderd gebleven. Hij onderscheidt zich van andere leverworsten doordat hij vrij is van kleurstoffen en conserveringsmiddelen.
Door groot succes in de jaren '70 wordt de worst opgenomen in de schappen van Utrechtse supermarkten en bij de plaatselijke horeca geïntroduceerd.
Het “broodje Vocking” is geboren.
Vockingworst kun je dus gewoon op brood eten of bij de borrel, maar je kunt hem ook bakken.

In het noorden heb je de Groninger metworst (gedroogd of vers), ook de andere noordelijke provinciën hebben droge worsten, in de Groningse zit kruidnagel.



Verse worst

Gedroogde worst

De gedroogde metworst wordt vooral gegeten als borrelhapje of tussendoortje, maar kan ook in de soep gebruikt worden.
De verse worst wordt gebruikt in stamppotten en in de erwtensoep.
Wij eten de verse worst wanneer wij "dik doun in tunne" (voor een vertaling, lees dan dit blogbericht). Aan de blik in de ogen van de slager te zien, toen wij dit vertelden, zijn we enorme cultuurbarbaren...




Even weer terug naar culinair Utrecht.
Ik kwam dus niet verder dan Utrechtse Vocking worst, maar er blijkt nog meer te zijn.
In de categorie koekjes en andere zoetigheid, steken de Domtorentjes er met kop en schouders boven uit.  Een Domtorentje is een groot uitgevallen bonbon van pure chocolade, met een romige chocoladevulling. Ze zijn herkenbaar aan een reliëf van de Domtoren aan de bovenzijde.

Domtorentjes bestaan sinds 1922

Domtorentjes zijn per stuk te koop, of meerdere in een doosje.
Als je het echt goed wilt doen, koop je ze bij
Banketbakkerij Theo Blom (op de Zadelstraat 23 in Utrecht).
Hier zijn ook de originele Utrechtse sprits en Nijntje-koeken te koop.

Nou is dat allemaal leuk en aardig, maar ik houd helemaal niet van bonbons! Dus wat mij betreft doen de Groningers het beter met de kniepertjes.
"Kniepertjes" of "kniepkoukies" zijn dunne, harde wafels.
Ze lijken nog het meest op de oubliehoorntjes die voor schepijs worden gebruikt, maar dan anders...
Kniepertjes worden traditioneel gebakken rond de jaarwisseling.
In december behoren de wafeltjes plat gepresenteerd te worden en vanaf nieuwjaarsdag als rolletje.
De gedachte hierachter is dat in december het oude jaar zich volledig heeft ontvouwen.

Op nieuwjaarsdag symboliseert het rolletje het onbekende nieuwe jaar.

De meeste Nederlanders zullen de nieuwjaarsrolletjes wel kennen als Vegters rolletjes, maar die zijn lang niet zo lekker als zelfgemaakte kniepertjes, met dank aan de manege voor hun recept!
Kniepertjes danken hun naam aan het feit, dat de vroeger gebruikte gietijzeren knijpijzers bij het bakken boven open vuur, stevig moesten worden dichtgeknepen. Tegenwoordig bestaan er gelukkig elektrische wafelijzers.

Tenslotte nog één keer terug naar Utrecht. Hoe leuk is het om als werknemer de telefoon op te mogen nemen met:" Vocking goedemiddag!"

Einen gemütlichen Heiligen Abend

 

 

 

 

 

 

 





Kerstboompolitie

Het is bijna zo ver, de Kerstdagen komen er aan.
Normaalgesproken vind ik het dan leuk om het huis extra gezellig en knus te maken.
Maar dit jaar had ik niet zoveel zin om een kerstboom in huis te hebben.
Dochtertjelief is deze maand gaan lopen en trekt letterlijk alles uit de kast wat ze tegenkomt. Dus ik zag mezelf al de hele dag kerstboom-politieagente spelen en daar had ik ook geen zin in.
Daarom heb ik van de week een alternatieve kerstboom gemaakt van glitterlint en een ster van de Xenos.





Zelf was ik niet helemaal tevreden (waarom ziet dat er in je hoofd altijd zoveel leuker en perfecter uit dan in werkelijkheid?), maar zoonlief is er helemaal weg van. En als het mannetje blij is, ben ik dat uiteraard ook. Niet zeuren dus en gewoon genieten van onze "kerstboom".

Wij doen niet aan kadootjes onder de Kerstboom, want kadootjes horen wat mij betreft bij Sinterklaas.
Bij mijn, van oorsprong Oostenrijkse, schoonmama, kunnen we de schade wat betreft versiering en vooruit ieder kind ook 1 kadootje weer helemaal inhalen. Een echte boom, met echte kaarsjes en op iedere schouw en "show-tafeltje" een prachtig kerst arrangement. Daar kan ik nooit aan tippen, dat hoeft ook niet en als we daar zijn geniet ik van al haar mooie creaties!

Wel heb ik nog wat zelf gemaakt. Zoals al te lezen was in Takkenwerk!, heb ik ook nu weer een krans gemaakt (instructies zelf een krans maken) en deze versierd met wat frutsels van de Xenos.

Omdat het voor het raam nog wat kalig was, heb ik daar ook nog wat voor gefabriceert. Een paar wilgentenen bij elkaar gebonden, nog meer frutsels van de Xenos en tada!

 

Verhuizen is niet niks!

Naar aanleiding van mijn blog over de verschillen tussen wonen in de stad en op het platteland, ben ik gevraagd voor een interview!

Het interview was voor Verhuizen is niet niks!, een blog over de emotionele kanten van een verhuizing. Naast algemene informatie over de psychologische aspecten van een verhuizing, vind je hier ook persoonlijke verhalen van mensen die verhuisd zijn van de stad naar het platteland.

Waaronder nu dus ook dat van mij! Nieuwsgierig geworden? Lees hier het interview