Ondergedoken in de kelder

In december 2006 maakte ik bovenstaande foto, niet scherp inderdaad, maar het geeft wel een redelijk beeld van de situatie toen.
Hij is genomen in de voorkamer en je kijkt de kelder in.
De bedstee die boven de kelder zat, was er door de vorige eigenaar uitgesloopt.

In 2007 werd de bedstee er terug in gebouwd, door dezelfde handigerd die de zolder laatst heeft dichtgetimmerd.

 

 

 

 



In de oude schuur lag nog een oude ladder, die half verrot was, geen probleem, we konden de ander helft mooi gebruiken. En toen zag de kelder er zo uit:

 

De hele boerderij werd in 2007 van binnen gestuct, zo ook de kelder. Maar....we hebben nogal last van vocht, dus dat zag er allemaal niet meer zo fris uit, anno 2015:

 

Nu de zolder is opgeruimd en dicht getimmerd, vond ik het tijd om de kelder aan te pakken.

Het gereedschap en alle andere zooi had ik er allemaal al uitgehaald toen ik de nieuwe schuur aan het inrichten was (hoe dat er nu uitziet, lees en zie je hier)

Dus de afgelopen 2 weken, heb ik mijn vrije avonden (met tussendoor alweer een buikgriepje....zucht!) doorgebracht in de kelder.
Twee keer insmeren met vochtige keldermuren stinkzooi en het hout in de grondverf:

Twee keer sauzen met betonverf en de trap opschuren en in de grondverf (niet vergeten om en om een trede te doen, want anders kwam ik er niet meer uit!):

En vandaag....vandaag een leuk vloertje erin gelegd! Helemaal zelluf :-)

Zoonlief was reuze blij met het restje vinyl, waar hij een prachtige racebaan van maakte, en die hij om onduidelijke redenen volplakte met plakband.

Maar goed, dit ziet er toch een stuk frisser uit dan die eerste foto's?!

Een fijn plekje voor spullen die wel in een kelder thuis horen:

Proost! Op een fijn weekend!


p.s. Mocht je een voorliefde hebben voor "extreme-make-over" foto's, dan moet je deze misschien  ook even bekijken.

Herinneringen, herkenningspunten en vraagtekens onderweg.

Omdat wij met de traditionele Heilig Abend verstek moesten laten gaan vanwege ziekte, vierden wij dit jaar op 3 januari alvast alsnog Kerstavond in Utrecht.

Dat betekend een ritje van ongeveer 2 uur. Ik heb geen hekel aan autorijden, mits de achterbank ook gezellig blijft. Lekker een beetje staren, plannetjes of lijstjes maken, denken aan wat er ook maar je hoofd in en weer uit waait, en soms kom je weer bij "bewustzijn" en denk je opeens: "Huh, zijn we hier alweer?!". Zo ook die dag.

 

Het grappige is dat ik langs routes die ik veel rijd vaste herkenningspunten heb. Toen ik aan mijn man vroeg of hij dat ook had, begreep hij eerst niet wat ik bedoelde, hij droomt vaak in gedachten lekker weg, of hij doet een diepe "meditatie" (met zijn ogen dicht, inclusief snurkgeluiden, maar hij sliep niet hoor!!!!). Maar even later bleek hij het toch ook te hebben. Grappig genoeg blijkt hij langs exact dezelfde route hele andere herkenningspunten te hebben, waarvan ik het bestaan niet eens wist.

 

Hoe gaat dat dan in mijn hoofd, nou zo:

• Wat fijn toch dat die verdubbeling van de rijbaan van de N33 zo vlot is verlopen en wat een verbetering! Niet meer vastzitten achter een vrachtwagen, want inhalen is het mijn leven niet waard, er zijn genoeg ernstige ongelukken gebeurd op deze weg.
• Oh ja, hier was eerst een rotonde, nu rij je vol gas onder de rotonde door, als je tenminste niet linksaf hoeft richting Gieten of rechtsaf richting Zuidlaren/Haren/Groningen.
• Parkeerplaats "Schaopvolte", wat is dat toch voor naam?! Wordt daar met schapen geoefend op netjes rondjes lopen? Ik google het en vind de betekenis op Wikipedia: Een schaopvolte is een plas en deze werd vroeger gebruikt om in juni één voor één de schapen te wassen, zodat de wol voor het scheren goed schoon was.
• Parkeerplaats "Baarveld". Wat zou dat toch zijn, een baarveld? Werd hier vroeger door vrouwen in het veld gebaard? Nee hoor, (en hier blijkt dat ik import ben) het is Gronings: baar betekend ruig, onland. Bar dus eigenlijk. Goed, weer wat geleerd!
• We naderen de aansluiting met de A28, ook al een verbetering, geen afslag meer met onderaan een kruising, rechtsaf naar Assen of linksaf richting Utrecht. Nee, gewoon voorsorteren en doorrijden met de bocht mee naar links richting Utrecht.
• Hoe zou dat met deze vernieuwing gaan tijdens de TT van Assen? Zou dat schelen qua verkeersopstopping? Over het circuit van Assen gesproken, daar racete mijn man (in zijn vorige leven) zo'n 3x per jaar met zijn Suzuki in de Supermono klasse.

Foto uit de oude doos.

Blij dat 'ie nu op een oldtimer rijdt! (een Triumph Bonneville, mocht het je interesseren)

 

 

Het vervolg van de route over de A28:

• Net na Assen ligt een stukje weiland wat vol staat met bomen, door de bomen groeit er weinig gras, maar er lopen vaak van die "oerkoeien". Ze kunnen als het warm is genieten van de schaduw en in de rui-periode lekker schuren tegen de bomen.
• In de buurt van Beilen staat links een Casino, toen wij de boerderij kochten en nog ieder weekend heen en weer reden, was dit nog een discotheek.
• Even later kom je langs de Dialyse Kliniek Noord. Dankbaar dat ik er voorbij kan rijden en hopend dat er ooit nog eens een tijd komt, dat er genoeg donoren zijn voor al die mensen op de wachtlijst die nu aan de dialyse moeten.
• Dwingeloo, doet me denken aan het mooie Drents Friese Wold. Echt een aanrader! Ik heb er 2x ontzettend genoten van de ruiterpaden, en nagenoten van een zere kont (neem een kaart mee, het is een gróót gebied), maar ook prachtig om te fietsen of te wandelen.
• En dan bij Pesse iets bijzonders. Dierenbegraafplaats 't Hunebed. Mijn cavia Knabbeltje en konijn Grijzertje liggen begraven in de tuin van mijn ouderlijk huis. Mijn poes Lotje hier op de boerderij. Stel, we woonden nog in de stad, stel, de hond gaat dood. Zou ik m dan ergens laten begraven, zoals hier op een speciale dierenbegraafplaats? Ik weet t niet...
• Hoogeveen, ff opletten dat je wel rechtsaf gaat richting Zwolle/Utrecht.
• Ter hoogte van hectometerpaaltje 128 hebben wij, toen we de boerderij net hadden gekocht, 3 wijnvaten gekocht. Twee hebben we gebruikt als regenton en één is doormidden gezaagd en zijn in gebruik als plantenbak voor de rabarber. Het huis waar wij de wijnvaten kochten stond te koop en is inmiddels verkocht. Zouden ze naar een Franse wijnstreek zijn vertrokken?
• Ter hoogte van hectometerpaaltje 121 staat vaak een mobiele flitser als je de andere kant op rijdt, van Utrecht naar Groningen, aangezien wij op de snelweg standaard te hard rijden, altijd even gas los.
• In de buurt van Nieuw Leusen is een "animal motel", dat is lang niet zo gezellig als het klinkt. Even googlen leert me dat het een verzamelpunt is met quarantainestallen voor fokrunderen met bestemmingen binnen of buiten Europa.
• De oplegger die daarbij staat met daarop "no farmers, no food" vind ik dan wel weer een goede. Maar ja, farmers zorgen ook voor meat, en dat eet ik, dus mag ik ook niet zeuren over het animal motel. Alhoewel het onderwerp "veevervoer" wel weer zorgt voor gruwelijke beelden op mijn netvlies.
• We naderen Zwolle. In Zwolle woont mijn vriendinnetje M. die ik ontmoette op de HAVO. Vriendin M. kan erg gesloten zijn, zo hoorde ik pas dat het "aan" was met haar vriendje, toen het "uit" was. Inmiddels is ze gelukkig getrouwd en mama van 2. Het is een erg goede regeltante, dus samen met haar man G. was ze ceremoniemeester op onze bruiloft, om vervolgens tegelijk met onze huwelijksreis te vertrekken voor een wereldreis van een jaar! Man G. heeft inmiddels een bijzonder gaaf sociaal-maatschappelijk project opgezet binnen het bedrijf van mijn man.
• Kampen komt op de borden. De afslag die ik zou nemen als ik naar vriendin A. zou gaan. Vriendin A. ken ik van de HBO opleiding. We waren eerst niet bepaald vriendinnen, soms duurt het even voor je iemand op waarde leert schatten nietwaar ;-) Samenvatting van anekdotes: Zij verhuisd voor werk naar Zwitserland en ik help verhuizen, dat we 300km verkeerd zijn gereden, door op de Autobahn rechtsaf ipv linksaf te gaan, dat hoor ik nog steeds.... Maar ja, wat wil je op de Autobahn, 170 rijdt ook zo lekker door! Mijn man heeft ook al naam gemaakt, hij dronk de drankvoorraad van haar ouders leeg, samen met haar vader, dat dan weer wel.
• Langs de weg bij 't Harde bevind zich een groot grote hijskranen(pret)park. Zoonlief is onder de indruk, hoe komt die Kerstboom daar nou helemaal bovenop?
• Op de borden staat Harderwijk. Oh ja, we moeten echt nog een keer naar het Dolfinarium met de kindjes!
• Iets voorbij Harderwijk, bij Ermelo, staat een woonkasteel "Groot Horloo".

Bron: de Stentor

We hebben het in de jaren dat we er langs reden gebouwd zien worden en zien ook al jaren dat er nog heel veel woningen vrij zijn. Iedere woensdag is er een Opendag, mocht je op zoek zijn.

• In de buurt van Putten denk ik aan vriendin O., die ik ken van de post-HBO opleiding en eigenlijk in Utrecht woont. Toen wij daar ook nog woonden wipte ze nog wel eens langs voor een drankje, of we gingen uitgebreid voor elkaar koken. Maar ze werkt hier in Putten en ik heb (kort) met haar samengewerkt. Van haar vader heb ik (deels) Sjonnie gekregen. Hij wilde me bedanken met een kado. Het idee was om een schaap kado te geven voor op de boerderij, maar in overleg met mijn man zou het een Shetlander worden. Tijdens de Shetlander zoektocht viel mijn oog op Sjonnie. En zo geschiedde. Dankzij O. heb ik ook 2x de onwijs bijzondere ervaring gehad om deel te nemen aan de Roparun. (Lees hier meer over Stichting Roparun) Mocht je ooit gevraagd worden door een team, voor welke functie dan ook, GA! Het is een onvergetelijke gebeurtenis en een fantastisch doel.
• Bij afslag Amersfoort Vathorst denk ik aan vrienden B. en M. Vriendin B. hoort bij manliefs beste vriend M. M. heeft het bijzondere beroep van onderwaterarcheoloog en verzameld jukeboxen en singletjes. Oh, en hij weet werkelijk alles (of doet alsof), dus noemen we hem doctorandus M. M. kwam op onze bruiloft met een lang gekoesterd stripkladblok, op de basisschool gemaakt door hem en mijn man. Sim en Sam, die met een raket op reis gingen. En B. is toch wel een beetje mijn voorbeeld als moeder (al is zij veel geduldiger en creatiever dan ik). Als ik aan haar denk denk ik aan het kaartje bij hun op de wc "Wat je nooit vergeten moet, Alles, alles, alles komt goed!" en als ik me afvraag of ik het als moeder wel goed doe, denk ik aan de tekst die ze me ooit stuurde "Andere moeders doen ook maar wat".

Pfff, dat je nog niet bent afgehaakt! We naderen Utrecht namelijk, mijn geboortestreek en daar komen vele herinneringen in rap tempo voorbij.

Weet je wat, de volgende keer deel 2!

Recept: smaakexplosie salade

Afbeelding uit het boek "Kook met Jamie"

Ingrediënten:

- 4 bollen mozzarella
- 2 citroenen
- 4 mandarijntjes
- 2 handen vol rucola
- 1 krop treviso of radicchio (mocht je het ergens vinden ;-))
- klein bosje verse munt
- 8 plakjes prosciutto (rauwe Italiaanse ham)
- handjevol vlokken Parmezaanse kaas
- balsamicoazijn
- 10 eetlepels extra vierge olijfolie
- peper
- zout

Bereiding van de dressing:
3,5 eetlepel vers citroensap, 10 eetlepels olijfolie, naar smaak peper en zout toevoegen en mixen maar!

Bereiding van de salade:
Zet 4 borden klaar en trek de bollen mozzarella een beetje uit elkaar en leg op ieder bord 1 bol.
Strooi er peper en zout over en rasp er een beetje citroenschil over.
Pel de mandarijnen en snij deze per helft in plakken van zo'n 0.5cm dik.
Leg de plakjes mandarijn op de mozzarella, 1 mandarijn per bord.
Maak de rucola (en treviso of radicchio) en de munt met een klein beetje van de dressing aan.
Bewaar een paar blaadjes munt voor de garnering.
Leg 2 plakjes rauwe ham op een snijplank en rol in iedere plak een plukje van de sla.
Leg deze rolletjes bij de mozzarella op het bord.
Een paar vlokken Parmezaanse kaas erover, een paar blaadjes munt en een paar drupjes balsamicoazijn.

Eet smakelijk!


Dit is een recept (Kerstsalade van Fifteen) uit het boek "Kook met Jamie" van Jamie Oliver.

Avondeten met kleine kinderen

In ons vorige leven, nog  zonder kinderen, was het avondeten altijd een gezellige afsluiter van de dag.  We aten meestal pas tegen half 8, met een wijntje erbij, en bespraken wat we die dag hadden gedaan en beleefd of wat ons op dat moment bezig hield.

Hoe anders is dat wanneer er eerst één en inmiddels twee kinderen aan tafel zitten.

Streep als eerste  “gezellig tafelen” en het woord “bespreken” maar door.

 

De eerste 2 jaar met alleen zoonlief was nog redelijk makkelijk. Je bent met z’n twee, dus het samen eten gaat nog redelijk relaxed. Die kleine man at alles, het één met meer smaak als het ander, maar toch. Ook at hij heel erg netjes, voor een peuter.

 

Toen hij 2jaar oud was kwam zusje lief erbij. En 2 is nou net zo’n lastige leeftijd, vooral met eten, want wat een peuter lust, verandert per dag en er komt een duidelijker eigen willetje om de hoek kijken. Inmiddels is hij 4 en zusjelief is nu 2. Als de één begint te klieren, krijgt deze meestal snel bijval van de ander, dus het is nog steeds reuze gezellig aan tafel.

 

Alleen al de aanloop naar het gaan eten is reden om ontzettend boos te kunnen worden als peuter (en kleuter), want tijdens het koken mocht je dan eindelijk televisie kijken, nu zetten je ouders zomaar!, opeens!,  vanuit het niks!,  de tv uit!!!!! ….omdat je moet eten. Tsssss.

 

En ook tijdens het eten komen er genoeg momenten voorbij om boos van te worden, omdat bijvoorbeeld:

• Papa de spaghettislierten heeft doorgesneden. Hoe komt hij op het idéé!
• Je je water in een groene beker krijgt en niet in een blauwe, rode of gele.
• Mama je appel in vieren heeft gesneden. Of juist niet. De appel niet geschild is, of juist wel. Het stickertje eraf heeft gehaald, of juist niet. Hoe dan ook, totáál niet de bedoeling, je wilde nou juist precies het tegenovergestelde.

Tijdens het eten ben je als ouder drukker met opvoeden en kleine brandjes blussen, dan met zelf eten, laat staan daarvan genieten.

“Op je billen zitten,  Niet met je eten spelen, Netjes boven je bord eten, Niet smakken, Ik vroeg of je op je billen wilde gaan zitten, Niet het vlees van je zusjes bordje pikken, Nee je kan niet op schoot, ik ben ook aan het eten, Ja ik ga een doekje voor je vieze handen pakken, Op je billen zitten, Nee niet met je paplepel je haren kammen, please!, Nog even blijven zitten tot iedereen klaar is met eten…….etc etc”

 

Ik vind het niet leuk om te zeggen, maar toch is het zo;  het avondeten is mijn minst favoriete moment van de dag sinds we kinderen hebben.

 

Dus kwam ik in de Kerstvakantie op het briljante idee, om de kinderen blij te maken met een feestmaal: pannenkoeken, jeej!, op bed te brengen en daarna gezellig met z’n twee een beetje uitgebreider te gaan kokkerellen en in alle rust te eten, onder het genot van een drankje.

 

Waarom hebben we dat niet eerder bedacht?! We hebben ontzettend genoten, van het eten, van de tijd kunnen nemen en hebben, en gesprekken met elkaar over vanalles en nog wat. Dat houden we er dus in, zo eens per maand.

 

Mocht je nog wat leuks willen lezen over peuters en eten, omdat het al weer even geleden is dat je met een klein kind aan tafel zat, of omdat je je afvraagt hoe dat dan gaat omdat je zelf kinderloos bent. Check dan dit stukje eens.

Zinin 2015!

De vakantiedagen waren we uiteindelijk toch nog lekker productief.
Ik herstelde vrij snel van de griep, zoonlief had gelukkig weinig last van zijn waterpokken, dochtertjelief ontsprong de dans en manlief had "vrij", voor zover je vrij kan zijn van werk, als zelfstandig ondernemer.
We hebben de rollen voor een paar dagen omgedraaid. Mijn lief zorgde voor onze schatjes, zodat ik de tijd aan mezelf had en zo een paar klussen kon doen.

In de nieuwe schuur is (bijna al) het gereedschap nu netjes opgeborgen, mede dankzij onze oude vriend.

De verzameling fietsen, tractor, skelter en ander buitenspeelgoed hebben hier ook een plekje gekregen.
De aardappelkratten die wij gebruiken voor ons kachelhout en leeg waren zijn verhuisd van de oude schuur naar naast de nieuwe schuur.

Hier willen we nog een afdak boven maken. Er staan nog 3 volle kratten onder de oude schuur, dus dat wordt een flink afdak.
Alle weide (prik)palen en het afrasteringsmateriaal is uitgezocht en heeft een nieuw plekje gekregen.

Er werd nog een ritje naar de stort gemaakt met volle trailer en op de terugweg laadde manlief zijn motor en onze fietsen in, die nog in een gehuurde garagebox stonden.
Zo begint de oude schuur aardig leeg te raken. We moeten alleen nog de tijd vinden om een grote berg boomstammen klein te zagen. En dan...dan kunnen we gaan slopen! Hopelijk lukt dat voor het voorjaar, zodat we nog wat looppaden aan kunnen leggen en gras zaaien, dan kunnen we van de zomer genieten van een opgeruimde tuin.

Ook heb ik de administratie van vorig jaar afgerond. Fijn wat een inzicht zo'n overzicht geeft! We hebben redelijk goed gespaard, dus die nieuwe houtkachel en cv gaan er dit jaar echt, echt, ECHT! komen.

Met afgelopen klusweekend in het vooruitzicht, wilde ik ook de zolder op.
De ene avond heb ik alle dozen/bakken/tassen aan de linkerkant door mijn handen laten gaan. De andere avond de rechterkant.
Er werd heel wat heen en weer geschoven, zodat alles weer een beetje op categorie staat (oh, wat ben ik toch erg...) en ook flink wat naar beneden gesjouwd; voor de stort, de kringloop, Marktplaats of een andere kamer in ons huis.
Ook weer zo'n heerlijk gevoel, een overzichtelijke, opgeruimde zolder.

Afgelopen weekend was dus een klusweekend, opa en oma Camper kwamen, samen met broertje G.
We hadden steigers geleend (waarvoor nogmaals heel veel dank!!!), de trailer volgeladen bij de Gamma en er werd druk gemeten en overleg gepleegd.

Terwijl de mannen in huis bezig waren, heb ik me nog even nuttig gemaakt in het paardengedeelte van de nieuwe schuur en maar weer een boxwand geschilderd. Dit was wel de "lelijkste", dus ik had echt eer van mijn werk.

En binnen werkten de mannen ook lekker door, en was (in mijn ogen) binnen no-time de (graan)zolder dichtgetimmerd. Geweldig zulke knappe, handige mannen! Het ziet er prachtig uit, geen zicht meer op de "rommel" (wat geen rommel meer is, maar toch) en het zal zeker schelen in tocht en warmteverlies. Superblij zijn we er mee!

2014 was, als ik zo terugblik, wat huis(houden) betreft, toch wel het jaar van het consuminderen, opruimen, overzicht/inzicht krijgen en natuurlijk de bouw van onze prachtige schuur.
Ik ben heel benieuwd wat 2015 ons gaat brengen, ik heb er iniedergeval zinin!

Kadootje van lief zusje N!