Go with the flow

Graag zou ik er beter in zijn, dingen te nemen zoals ze komen.
V., mijn beste vriendin de laatste jaren van mijn studie, was er heel erg goed in.
Gevlucht uit Bosnië, verstopt in een vrachtwagen. Dan valt er ook niet veel te plannen, dan moet je dingen wel nemen zoals ze komen en hopen dat alles uiteindelijk goed komt.
Wat mogen wij ons in Nederland toch gelukkig prijzen, dat wij (en dan bedoel ik de jongere generatie) niet weten wat oorlog is. Niet weten wat het is om dagen of weken in schuilkelders door te moeten brengen, niet weten hoe het voelt wanneer granaten inslaan rondom het gebouw waarin je je bevind, met scherpschutters rondom de stad waar je woont.

V. wist altijd snel korte metten te maken met mijn zorgen, groot of klein. "Maak je niet druk, je zal altijd een dak boven je hoofd hebben, altijd te eten hebben en op dit moment ben jij gezond en je geliefden ook, GO WITH THE FLOW!".

Een paar jaar na ons afstuderen, ging ze terug naar Bosnië, om haar oma te bezoeken en vakantie te vieren. Ze werd verliefd en uiteindelijk ook niet meer van plan om terug te komen.

In 2005 zocht ik haar op, ik reisde in mijn eentje. Dat vond ik best spannend eerlijk gezegd.
Met het vliegtuig naar Servië en vervolgens een paar uur met de bus naar Tuzla in Bosnië. Ik werd een beetje bang toen er bij een stuk niemandsland tussen Servië en Bosnië een groep zwaar bewapende militairen instapten en onze paspoorten één voor één innamen. Eén van de andere reizigers zag waarschijnlijk mijn paniekerige hoofd en zei in gebrekkig Engels:"is ok, you get back", en ik durfde ook niet heel erg te protesteren met al die wapens om me heen... Vervolgens moest ieders bagage het bagageruim uit en werd dat soort van doorzocht. Maar het kwam inderdaad allemaal goed, want vlak voor we de grens van Bosnië over gingen, kreeg iedereen zijn paspoort terug.
Dat was een bijzondere reis.

Nu kan ik vanalles vertellen over Bosnië, hoeveel er nog zichtbaar was van de oorlog, welke cultuur verschillen ik opmerkte, maar het onderstaande verhaal kwam in me op toen ik laatst over Pinkpop schreef.

Op een avond werd er overlegd wat we de volgende dag konden gaan doen. Er was nog wel een leuk festival in Novi Sad. Prima, doen we dat, dus maakten we per auto over doodenge weggetjes de reis naar Novi Sad, Servië. Dit keer zonder gewapende mannen bij de grens overgang ;-)
Ik had werkelijk geen benul wat ik kon verwachten van het festival, maar stelde me er eerlijk gezegd niet te veel van voor en dat maakte ook niet uit, want ik was met V. en dan is het gewoon go with the flow ;-) en zien waar dat je brengt.

Ik geloofde mijn ogen niet toen we aankwamen bij de festival lokatie: een 17e eeuws monumentaal fort, op een eiland, in de Donau, met overal tunnels, muurtjes en trappetjes en een magisch uitzicht. Wat een fenomenale en unieke plek om een festival te organiseren!
361 dagen per jaar ziet het Petrovaradin Fort er zo uit:

 

 

 

 

 

Maar 4 dagen per jaar, lopen er zo'n 150-200.000 (!) festivalgangers rond, en dan ziet het er zo uit:

 

 

Ja joh, ik stond zomaar op EXIT! Inmiddels een bekend festival, maar toen pas voor de 5e keer georganiseerd. De grote namen dat jaar waren o.a. Underworld, Carl Cox, Felix da Housecat en Garbage. Het was mij iets te veel hardhouse/trance, maar ik genoot evengoed van al die blije mensen op deze super bijzondere plek!

Het mooie is, ik vond zojuist een filmpje van EXIT 2015.

Een festival in een land dat verscheurd werd door een burgeroorlog, 

daar laat Faithless horen:  "We come one".

This is an exercise in unity.
If we want peace
This is the only way it's gonna get done
We come one

No ..?... no division
Muslim or Christian
We come one

Would it not be madness to fight
In you the fullness of living
The power to begin again
From right now
In you
We come one

 

 

Go with the flow, hoe goed ben jij daarin?

 

"This is where I heal my hurts"

Afgelopen weekend parkeerde ik mijn auto op de boulevard en kocht een parkeerkaartje.
Verlangend naar de zee, de wind en het zand tussen mijn tenen liep ik omhoog. Bij het strand aangekomen werden de broekspijpen omgeslagen en de slippers gingen uit.
Via Soundcloud zocht ik een podcast (The Lemon Tree (mixed by Alex Kentucky), oortjes in en genieten maar. Ik liep en liep en liep, gedachten kwamen en gingen, ik genoot en kwam langzaamaan tot rust.

Toen ik de laatste strandtent ver voorbij was, liep ik richting de duinen en plofte in het zand. Ik keek naar de kite surfers en dagdroomde en mijmerde wat.

Ik kan echt zo genieten van muziek, het kan me opladen, gerust stellen, vrolijk maken of gewoon lekker even laten sippen.
Iedereen heeft wel bepaalde nummers, die gekoppeld zijn aan herinneringen.

Het was 1999 en ik had hele erge luhduhvuhduh.
Telefoon, mijn neef. Hij werkte destijds veel op festivals via een studentenuitzendburo en had nu kaartjes voor Pinkpop, of ik zin had om mee te gaan. Nee! Ik had nergens zin in. Mijn wereld was zojuist vergaan. Oh de drama :-) En dan nog...Pinkpop? Dat is toch zo'n festival met allemaal van die alternatievelingen in het zwart met piercings en hanenkammen? Daar pas ik toch helemaal niet tussen? Nee joh, gatver, Pinkpop!
Dus werd ik opgehaald en ging naar Pinkpop. Ha!

Als ik het mij goed herinner, slenterde ik een beetje achter mijn neef aan, waar hij met zijn vrienden heen ging, ging ik ook. Zo aan het eind wilde ik wel naar huis. "Nee, we blijven, want de sluitingsact is altijd fantastisch en daarna komt er vuurwerk! Weet je wel dat..." en toen iets met één of andere band die ooit een mini aardbeving in Landgraaf veroorzaakte.

Dat laatste uur van Pinkpop 1999 zal ik nooit vergeten. Ik moest springen voor zuurstof, springen om iets te kunnen zien, springen om bij mijn neef te blijven, die steeds een stukje verder de mensenmassa in richting het podium sprong. Maar bovenal dansen en springen omdat ik genoot, want wat was het gaaf!!!! Sindsdien ben ik "fan" van Faithless. 

 "This is where I heal my hurts" is een regel uit het nummer "God is a DJ". Dat is dan ook precies wat er die dag gebeurde.

Soms moet je dus wél iets doen waar je eigenlijk geen zin in hebt, je vooroordelen thuislaten, "go with the flow", wie weet ontdek je wel iets moois...

Tropenjaren

In december 2011 gingen we met ons toen 1 jarige zoontje twee weken naar Curacao. Een heerlijke, relaxte vakantie waarin we compleet bijtankten en genoten van ons kleine mannetje die nog net niet liep.
Toen we dat vertelden aan mijn mega coole oom en tante (die op een woonboot wonen in Amsterdam....inderdaad, ook al zo cool) zei mijn tante: "Uhu, relaxt hoor, met kind(eren) op vakantie, man dat zijn tropenjaren, niks relaxts an!!!".
Zelf hebben ze ook 2 kinderen, 20-ers inmiddels, dus ze weten waar ze het over hebben. Maar toen, bijna 4 jaar geleden en één kind minder, snapte ik niet hoe ze dát nou kon zeggen, want we hadden écht een super relaxte vakantie gehad!

Ik kan je vertellen....de tropenjaren zijn aangebroken en breken me ook bijna af. Natúúrlijk zijn we ontzettend gelukkig met onze bloedjes. En natúúrlijk zouden we ze nooit meer willen missen. Maar soms.....soms is het toch ook wel heel fijn om even (een paar dagen) niet te hoeven moederen.

Als kind was en is het heerlijk om zo'n lange zomervakantie te hebben, maar als moeder vind ik zo'n zomervakantie best...euhm....lang!

Dus nam ik afgelopen weekend even wat me-time en ging naar mijn ouders, in m'n uppie, lekker ontzettend uitslapen en doen waar ik zin in had, wanneer ik daar zin in had en zolang als ik daar zin in had. Wat neer kwam op: niet zoveel. Behalve 2x lekker in m'n eentje over het strand van Noordwijk slenteren en muziek luisteren.....

En "thuis" wijntjes drinken en kletsen met m'n moedertje, "bemoederd" wórden en ehhh...had ik uitslapen al genoemd?
En daar ben ik me toch een partij van opgeknapt! Heerlijk!

Rest mij nog één vraag: Lieve coole tante E., wanneer zijn dit soort tropenjaren ongeveer voorbij?

Recept: Paddestoelen risotto

Bron foto: Jamie Oliver

Ingrediënten:

- 1 grote witte ui
- 1 stengel bleekselderij
- 15gr gedroogd eekhoorntjesbrood
- 2 takjes verse rozemarijn
- 300gr risottorijst
- 1/2 glas witte wijn
- 1 blokje groente of kippenbouillon
- 500gr gemengde paddestoelen
- 1 teen knoflook
- klein bosje verse tijm
- flinke klont boter
- Parmezaanse kaas
- 1/2 citroen
- bosje verse peterselie
- olijfolie
- zout
- peper
- 1 liter kokend water

Bereiding:
Hak de (gepelde) ui, de bleekselderij en het eekhoorntjesbrood fijn in de keukenmachine.
Schenk een flinke scheut olijfolie in een grote wokpan, doe het groentemengsel erbij en blijf regelmatig roeren.

Hak de rozemarijnnaaldjes fijn en doe ze met de rijst bij het groentemengsel in de pan.
Blijf 1 min. roeren en schenk er dan de witte wijn bij, verkruimel het bouillonblokje in de pan en blijf roeren tot de wijn geabsorbeerd is.

Voeg naar smaak zout en peper toe, giet er een mok kokend water bij en roer goed.
De komende 16-18 min. om de minuut een scheut kokend water bij de risotto schenken en goed roeren.

Spoel de paddenstoelen af. De helft van de paddenstoelen snipper je in stukjes en gaat bij de risotto. De andere helft doe je met een paar flinke scheuten olijfolie, zout en peper in een hete koekenpan.
Pers er een gepelde knoflookteen bij uit.
Pluk de blaadjes tijm, de ene helft gaat bij de paddenstoelen in de koekenpan, de andere helft in de risotto.

Haal de pan met paddenstoelen van het vuur en zet de paddenstoelen op de hoogste stand onder de gril tot ze lekker krokant en goudbruin zijn.
(Denk je nog aan de risotto? Blijven roeren hè?)

Roer de boter, het grootste deel van de geraspte Parmezaan en een flinke kneep citroensap door de risotto. Proef de risotto en voeg eventueel nog peper en zout toe, of nog een scheutje water of olijfolie om hem extra smeuïg te maken.

Hak de peterselie en strooi de ene helft over de risotto, de andere helft over de krokant gebakken paddenstoelen.


Eet smakelijk!!!



Dit is een recept van Jamie Oliver, uit zijn boek "Jamie in 30 minuten"

Recept: spinazie salade met komkommer en munt

Ingrediënten:

- 100gr pijnboompitten
- 3 eetlepels balsamico azijn
- 1/2 citroen
- 200gr gewassen spinazie
- 3 flinke takken verse munt
- 5 zongedroogde tomaatjes
- 1 komkommer
- Parmezaanse kaas
- olijfolie
- peper
- zout

Bereiding:

Rooster de pijnboompitten op matig vuur licht goudbruin, schep ze over in een kom en zet ze even apart.
Maak de dressing in een mooie grote slakom met de balsamico azijn, het sap van de halve citroen, de 3 eetlepels olijfolie, wat  zout en peper.
Voeg hier de pijnboompitten aan toe.
Snijd de spinazieblaadjes in reepjes en doe ze samen met de muntblaadjes in de kom.
Hak de zongedroogde tomaatjes in grove stukken en doe die er ook bij.
Snijd de komkommer in de lengte doormidden en vervolgens in 1cm dikke reepjes.
Strooi de komkommerreepjes in de kom en zet de salade op tafel.
Hussel hem vlak voor het serveren pas door en voeg dan ook een flinke rasp Parmezaanse kaas toe.

Smullen maar!


Dit is een recept van Jamie Oliver, uit zijn boek "Jamie in 30 minuten".

Lavendel stekken

I love lavendel!
Tijdens onze vakantie in Spanje hadden we de luxe van een zwembad bij het appartement. Om het zwembad heen stonden enorme hoeveelheden prachtige lavendel.

Nu ons erf geen zwarte modder- en zand bende meer is, kan ik stukje bij beetje verder met het "versieren" van onze tuin.

Eind april kocht ik (direct van de kweker) groene beukjes voor een haag van 15m. Eigenlijk wat laat om nog een haag te planten, maar wat een "geluk" het regende zo enorm veel dat het grootste deel lijkt te zijn aangeslagen.

Ook deed ik een goeie koop bij een houthandel, namelijk een grote stevige pergola en ik bestelde via internet een roze blauweregen. Blauwe regen vind ik namelijk ook erg mooi. Maar let op, want hartstikke giftig!!

De pergola (nog zonder blauwe regen)
Hier is ook net het laatste stukje straatwerk klaar.
Het gras is inmiddels opgekomen.

Het ingezaaide graszaad was deels weggewaaid/weggespoeld dankzij het prachtige voorjaar dat we hadden...ahum... dus de kale stukken zaaide ik nogmaals in (hoera voor het goedkope graszaad van de Action!) en toen we terugkwamen van vakantie was ik verbaasd wat een mooi gazonnetje we nu hebben! Hier en daar nog wat kale plekken, misschien groeien die nog dicht en anders van de herfst nog een keer inzaaien.

Nu een groot deel van de oude schuur door ons gesloopt is, zijn we er bijna helemaal uit hoe we dat wat er nog wel staat weer op gaan knutselen tot een leuk beschut zitje.
Ik wil het graag laten "overwoekeren" door wilde wingerd en op de hoek(en) een ramblerroos met clematis.

Het duurt even, maar nu kom ik dan bij de lavendel :-)
Want toen ik die "haag" van lavendel bij het Spaanse zwembad zag, dacht ik: "JA! Dát ga ik doen!"
Langs het laatste stukje oprit ligt nog een brake strook, daar heb ik afgelopen herfst 100 bloembollen ingegraven. Maar nu is er dus een verandering van plannen!  Over een lengte van circa 20m wil ik daar lavendel planten, met daarachter laag blijvende rozenstruikjes.

Per vierkante meter gaan 7 lavendel plantjes.
Over een lengte van 20 meter.
20x7=140 lavendel plantjes.
Lavendel kost gemiddeld 2,50euro per plant.
140x2,50= 350euro.

Voor 350 euro aan lavendel kopen.... kan dat niet anders?! Onze spaarpot is na al dat gebouw en gestraat wel n beetje leeg.
En warempel, google bleek ook nu mijn vriend...lavendel zou je vrij makkelijk moeten kunnen stekken.
Mijn lieve moedertje gebeld, die neemt flink wat stekjes van de verschillende lavendel uit hun tuin. Door een oproepje op Facebook kon ik bij wat paardenvrienden ook de nodige stekjes nemen. En onze eigen lavendel, in de oude varkenstrog bij de voordeur, was ook toe aan haar augustus snoeibeurt, dus ook daar wat stekjes van genomen.

Terwijl de kinderen zich in de zandbak en het opblaasbadje vermaakten, begon ik aan "project lavendel stekken". Idealiter zou een roseetje hierbij niet hebben misstaan, maar verantwoordelijke (en toch al vermoeide) moeder die ik ben, deed ik het met een watertje ernaast....

Het bleek super makkelijk!

 Je knijpt de top eruit en ritst de blaadjes van de onderste 2cm

Dippen in water en vervolgens in wat stekpoeder.

Ik bewaar altijd de plastic potjes en treetjes van nieuw perkgoed (moestuin voorzaaien enzo), dat kwam ook nu weer mooi uit.
De kinderen hielpen mee door 2 grote emmers potgrond aan te vullen met zandbakzand, even goed mengen en verdelen over 4 treetjes.
Gaatjes prikken met je vinger, stekjes erin, even wat aanaarden, beetje water en klaar was het.

De treetjes (met in totaal 70 stekjes) staan uit de zon achter de nieuwe schuur en ik ga elke dag even met ze praten ;-)
Leuk, leuk, leuk!!
(Nu nog even die 100 bloembollen opgraven en daar een nieuwe bestemming voor bedenken...)

Ik verklaar de oorlog aan...

Iedere paardenliefhebber (en vast nog veel meer mensen) heeft het er in de zomer over: dazen. Ze worden ook wel paardenvlieg of blinde vlieg genoemd.

Je voelt ze pas op het moment dat ze je gemeen bijten, als je pech hebt krijg je enorme bulten en ze zijn lang niet zo mild qua jeuk (en ook niet zo snel weg) als muggenbulten.
Het ene paard heeft er meer last van als de ander, hoe lichter de kleur hoe minder last is wat mij in mijn kudde opvalt. Maar sommige paarden worden er echt gek van en zijn echt bijna niet te rijden wanneer er dazen zijn.
Met name in de buurt van water is de overlast het grootst.

Er bestaan sprays, (die je overigens ook heel goed zelf kan maken), de één werkt beter dan de ander, maar ze werken allemaal te kort. Zodra je paard gaat zweten komen die k*tdazen toch wel.

Daarom zie je in de zomer veel paarden "ingepakt" in de wei staan. Soms alleen een deken, soms met deken incl hals en soms daarnaast ook nog eens een masker op.
Ook bestaan er speciale dekens met een uitsparing op de plaats van het zadel, zodat je met deze vliegendeken op kan rijden.
Ik heb zo'n deken nooit geprobeerd, maar mep ze dood wanneer ik er bij kan terwijl ik rij en anders veeg ik ze weg met mijn zweep. Maar als het stikt van de dazen kan ik beter niet gaan rijden, want Abby kan dan hele bijzondere capriolen uithalen (denk aan 3 benen in de lucht).

Twee jaar geleden knutselde ik zelf een dazenval, want toen waren ze nog belachelijk duur. Ze zijn inmiddels wel goedkoper geworden, maar nog steeds veel geld, vindt ik.
Maar toen ik de zelfgeknutselde val dit jaar vlak voor onze vakantie weer neerzette, viel hij ten prooi aan Sjonnie de slopende pony voor er ook maar één daas gevangen was.

Toen we terug kwamen van vakantie (en ik zat te dubben of ik er toch niet één zou kopen...) dook er op Facebook een (gesponsord??) filmpje op, waar vermoedelijk heel paardenhoudend Nederland enthousiast van werd, want het spulletje was diezelfde dag nog uitverkocht!

Ik ben geen aandeelhouder of op wat voor manier dan ook verbonden aan dit product, maar enthousiast ben ik wel, en hoe!

Het spulletje waar het om gaat is: dazenval lijm (Sticky trap, een Amerikaans product). De lijm blijft langere tijd plakken (8-14 weken volgens de beschrijving) en is regenbestendig.

Binnen een uurtje had ik 3 vallen gemaakt, ik voelde me net McGyverette en dat vindt ik dan weer leuk, helemaal met dazen als vijand ;-)

Wat heb je nodig:

- dazenval lijm
- zwarte emmer (of zwarte skippybal)
- touw
- ijzerwaren (schroeven, haakjes en ringetjes)
- latje
- boormachine
- schroefmachine

Hoe maak je het:
Je boort een gat in de emmer, daar haal je het touwtje door, deze maak je aan de binnenkant vast aan een ringetje, zodat het touwtje niet weer uit het gat floept.
Je draait een haakje aan het einde van een lat (lengte 50cm), hier maak je het touw met de emmer aan vast.
De lat schroef je vast op één van de weidepalen.
En tenslotte  smeer je met een kwast (handschoenen aan, het heet niet voor niets STICKY) de buitenkant van de emmer in met de lijm.
De emmer hangt uiteraard aan de buitenkant van de wei, want één keer er langs vegen en de dazen plakken aan je paard vast.....zo ontzettend NIET de bedoeling.

Dan ziet het er zo uit:

 En na een warme dag, ziet het er zo uit :-))

 Dood aan de dazen!!!!

Bootje varen

Onze zoon is gek op boten, speelgoed boten wel te verstaan.
We hebben een heuse Sinterklaas boot, een duikboot met Goofy, verschillende mini bootjes die hij uit koos bij de tandarts, en ga zo maar door.
Helaas blijkt dat veel van die bootjes niet (goed) blijven drijven of kapseizen.

Gisteren liepen we even over "ons" pad, toen ik me opeens herinnerde dat je van een rietblad ook een bootje kon maken!
Het was even denken en puzzelen hoe dat ook alweer moest, maar al snel lukte het.
We maakten een hele vloot, die zoonlief stuk voor stuk te water liet gaan.
Superleuk, want deze bleven wel drijven en de wind blies ze ook nog een stukje vooruit!

 Mocht je ze ook willen maken, maar het nog nooit hebben gedaan, dit filmpje vond ik op YouTube:

Recept: mueslirepen (12-14stuks)

Ingredienten:
- 260gr havermout vlokken
- 120gr noten en zaden (sesam, pompoen, amandel, hazelnoot, walnoot etc)
- 150gr dadels zonder pit
- 1 citroen (geraspte schil)
- 2 el kaneel
- 140gr honing
- 4 el water
- 4 el olie
- ei

Bereiding:
Snijd de dadels fijn en hak de noten in stukken.
Doe de haver, noten en zaden, dadels, citroenrasp en kaneel in een kom en meng het door elkaar.

Verwarm de honing in een pannetje tot het vloeibaar is. Voeg dan water en olie toe.
Voeg het honingmengsel toe aan het havermout/noten mengsel, roer het door zodat er een kleverige massa ontstaat.
(Blijft het wat droog? Voeg dan wat extra honing of een ei toe.)

Pak een bakblik of ovenschaal en leg daar een vel bakpapier in.
Verdeel het mengsel gelijkmatig over de schaal en druk stevig aan.
Bak in 30min op 200graden in de oven.

 Laat het goed afkoelen voor je het eruit haalt en snij er dan (12-14) repen van.


Dit is een recept van Laura's Bakery

Ontbijten

Het zal mij zelden tot nooit gebeuren dat ik zonder ontbijt de deur uit ga.
Zodra ik wakker wordt vraagt mijn knorrende maag om eten. Liefst direct, nu, meteen. Maar omdat dieren voeren en kinderen aankleden voor gaan, moet mijn maag nog even geduld hebben, tot ik bijna implodeer.

Red ik het niet om te ontbijten voor ik ergens heen moet, dan neem ik altijd brood mee voor onderweg. Vergeet ik dat, dan kan ik gewoonweg misselijk worden van de honger.
Ochtendmisselijkheid tijdens de zwangerschap had ik (gelukkig!) geen last van. Nog liggend in bed, net een paar seconden wakker, at ik alvast 3 sultana's, dan ging het goed. Ik denk er maar niet aan hoe het zou zijn geweest als ik wél last zou hebben gehad van ochtendmisselijkheid...Skelet baart baby komt aardig in de buurt vermoed ik.

Ik doe niet mee aan de "ik eet geen brood, want dat is slecht voor je" hype. Sommige mensen zullen er heus baat bij hebben, bij het niet eten van brood. Maar ik ben gek op brood en heb ook geen problemen met darmen of stoelgang of waar je dan ook last van zou kunnen hebben door het eten van brood.

Mijn ontbijtje van vandaag.

Nu is er wel verschil tussen het ene en het andere brood. Bij het brood van de ene supermarkt had ik na een uur alweer honger. En nee, dat is niet omdat ik te weinig at, tenzij iemand denkt dat 4 sneetjes bruin brood te weinig is? Dus het brood haal ik bij een andere supermarkt, op één of andere manier is dat blijkbaar voedzamer.
Helaas gebeurd het te weinig dat we zelf brood bakken in onze broodbakmachine. Ik vergeet het vaak, tot we visite hebben die mee luncht, dan is het eigenlijk vaste prik. Maar oh, er gaat toch niks boven zelf gebakken brood!!

Dan nog even die drinkontbijtjes, dat was toch ook zo'n hype opeens? Nou daar kom ik ook de ochtend niet mee door hoor. Daar vul je toch nog geen holle kies mee? Dat zou ik (als ik het al zou kopen) drinken bij mijn ontbijt, en niet als vervanger van.

Nee, dan mijn man, dat is een niet-ontbijter. Hij krijgt gewoon niks weg 's ochtends, nou ja, koffie lukt m wel ;-)
Soms grijpt hij een ontbijt-koek mee, of een krentenbol. Maar daar kan hij zichzelf evengoed 's middags mee verrassen als hij hem in zijn tas tegen komt.

Ik heb van mijn moeder geleerd dat het ontbijt eigenlijk de belangrijkste maaltijd is van de dag. "Je ontbijt zorgt ervoor dat je motortje op gang komt" en in de winter werd "motortje" vervangen door "kacheltje". Dus dat zeg ik ook tegen mijn kinderen, en tegen mijn man.
Niet ontbijten is gewoon niet goed, maar goed, dat is geen nieuws...

Tijdens onze vakantie hadden we het over dat niet ontbijten en toen kreeg ik een idee. Een klein hapje, wat super voedzaam is. Als ontbijt of lunch of tussendoortje.

En zo kwam ik bij de mueslirepen van Laura's Bakery.

Ziet dit er niet heerlijk uit?
(Bron foto: Laura's Bakery)

Ze bevallen manlief heel goed. Per stuk verpakt in de vriezer, 's avonds eruit en de volgende ochtend of middag lekker smikkelen.

 Heb jij een vergelijkbaar lekker recept? Laat dan vooral een reactie achter!