donderdag 29 september 2016

Restje zomer en de toekomst

Wat een heerlijke maand was september, echt een verlenging van de zomer.
Vandaag was het echt over en uit met het mooie weer, maar we gingen nog lekker even aan de slag met een restje zomer.
Eerder deze week zag ik in het tuincentrum wat moois staan, maar de prijs vond ik minder mooi.
Het toeval (of niet) wil, dat ik vandaag langs de weg precies DAT zag staan. Dus ik gooide mijn auto in de berm en nam er een paar mee. Nu staat er wat moois in huis, gratis ipv voor 12,50euro per stuk.....


Mocht je dit ook van plan zijn, zorg dan dat de zaden niet in je tuin belanden, want het gaat om de bloem van de berenklauw en die staat bekend om het veroorzaken van ernstige brandblaren.

Ook was het tijd om de pompoenen te oogsten. Eigenlijk had ik die gezaaid, met als idee om net als voorgaande jaren deze te oogsten met de verjaardag van zoon. Maar na alle verjaardagsfeestjes bij "Ballorig" wil zoon dit jaar ook graag zijn feestje daar doen. Absoluut niet mijn favoriete locatie, maar goed, voor een keertje doen we dat. Zaten we alleen met de pompoenen. Zoon en dochter nodigden hun vriendjes uit en zo hadden we gisteren een bende peuters en kleuters over ons erf heen wervelen. Superdruk, maar volgens mij heeft iedereen genoten.

Pompoenen op de mesthoop

Meiden overleg

Uithollen en daarna een gezichtje uitsnijden
Wat er overbleef...
Maar er was nog een restje zomer in huis en daar zijn we lekker mee aan het knutselen geweest.
We hebben namelijk een record aan ijsjes gegeten en daar hebben we alle stokjes van bewaard.
Tot dusver is de stand als volgt:
boot
Er is volop inspiratie te vinden op het www, dus voorlopig hebben we nog genoeg om te bouwen.


Het meisje is de laatste maand helemaal in to Sjonnie de pony. Kijk maar:
Liefde is...

Tijd om te gaan shoppen, dat moest natuurlijk wel allemaal roze. Want Sjonnie mag dan wel een jongen zijn, het meisje is dat overduidelijk niet.


En dan nu de toekomst. Nog iets meer dan een maand, dan wordt ons meisje alweer 4. Eindelijk mag ze dan naar school, want ooooo wat kijkt ze daar naar uit! Dat zorgt voor een zee van tijd, tenminste, dat stel ik mij heel rooskleurig voor ;-) Ik heb nog even getwijfeld, of ik "gewoon" zou genieten van die niet ingevulde me-time, maar het kriebelt eigenlijk al ruim een jaar, dus ik ga er voor en ik ga weer lekker aan het werk!
Sinds de verhuizing van Utrecht naar hier en de geboorte van de kinderen heb ik heel weinig gewerkt, verwaarloosbaar weinig zou ik bijna zeggen. Nou ja, ik heb natuurlijk kei-hard gewerkt, als familie manager en amateurboerin, maar niet in de zin van een betaalde baan. En ik kijk er zo naar uit om weer serieus aan de bak te gaan, want ik heb ontzettend leuk werk!
Hoe het allemaal precies gaat passen, met kinderen, huishouden en beestenboel, dat weet ik niet. Het is tenslotte een work-in progress, maar voor bijna ieder probleem is wel een oplossing te vinden. (Mijn eerste oplossing is een "poets"!) Ik ben niet van plan om full-time aan de slag te gaan, het idee is nu om 2-3 dagen per week te gaan werken, waarvan 2 dagen onder schooltijd en de derde dag gaan de kinderen een middagje naar de BSO. De oudste vraagt al regelmatig, "mama, waarom MAG ik niet naar de BSO".....de schat!

Ik ben natuurlijk wel een beetje "roestig", dus de laatste maanden van dit jaar staan in het teken van investeren in mezelf qua opvijzelen van kennis en kunde, vakinhoudelijk en op het gebied van zelfstandig ondernemerschap.
In juni volgde ik al een 2 daagse clinic, superleuk, want door me weer in mijn werkveld te begeven, begon er van alles te borrelen. Heel inspirerend en positief.
Met een onderbreking van de zomervakantie, stond er daarna weer van alles in mijn werk agenda.
Ik ontmoette mijn concullega's uit de noordelijke regionen tijdens een interdisciplinair overleg, gecombineerd met een demonstratie van een nieuwe technische ontwikkeling. Dit zorgde ook weer voor inspiratie, omdat je hoort wat er speelt in het werkveld, nieuwe ontwikkelingen, opleidingen, contacten etc.
Er was een netwerkborrel in het midden van het land voor professionals die in dezelfde sector werken. Nu moet je weten dat ik eigenlijk allergisch was voor "netwerken", maar sinds ik een paar gratis online webinars voor ondernemers heb gevolgd (druk aantekeningen makend), kijk ik er heel anders tegenaan en zie ik het leuke en het nut er van in! En zie....op deze netwerkborrel, werd ik bij binnenkomst al aangesproken door één van de organisatoren. Of ik een demonstratie wilde geven op een evenement. Ook weer zo'n ding dat niet mijn ding is. Want kijkende mensen, vragen stellende mensen en oh help straks bak ik er niks van. Ja, faalangst is wél een beetje mijn ding. Maar wederom door één van die gratis online webinars, zei ik gewoon ja. Want, had ik onthouden: "zelfvertrouwen en lef zijn als een spier, die kan je trainen door gewoon te DOEN", en laten spieren nou een behoorlijke hoofdrol spelen in mijn beroep....
Een demonstratie op een evenement staat dus in de agenda genoteerd, help!
Evenals een 3 daagse cursus in Zeeland over 2 weken.
En een 2 daagse cursus in Gelderland in november.

Het is wel een heel geplan hoor voor die cursussen toch ver van huis, met kinderen (wel/niet op school), al die dieren op ons erf en niet te vergeten een man met een eigen zaak (of twee). Maar het is gelukt, net als bij al die andere werkende vaders en moeders ;-)

De afgelopen maand heb ik heel wat afgebeld, gemaild, gegoogled en gedaan (DOEN, niet vergeten: gewoon DOEN) voor de marketing-achtige dingen. Fotoshoot en teksten schrijven, zodat mijn website weer up-to-date kan worden gemaakt, nieuwe visite-kaartjes en bedrijfskleding.
Een heerlijke productieve flow! En oh wat heb ik er allemaal ZININ!

donderdag 1 september 2016

Genieten in augustus

Sinds afgelopen maandag is alles weer "back to normal" en dat gestructureerde ritme is ook wel weer prettig. Maar wat was het fijn dat we hier in het noorden die laatste week met tropische temperaturen nog vakantie hadden!
Naast een verschrikkelijk verdrietige gebeurtenis, was ook augustus een maand vol leuke dingen.
Kijk je weer mee?


5 augustus was het D-day, of eigenlijk V-day. Zou het goed zijn gegaan met het vruchtje en zouden we een hartje zien kloppen op de echo?
Ja hoor, eindelijk, na 2 seizoenen van ontelbaar veel ritjes naar de hengstenhouder en heel wat inseminaties, is er nu een veulentje in de maak! Als alles verder goed blijft gaan, hopen we half juni op een gezond veulen met moeder.

Ook zwaaiden we die dag onze kinderen uit, toen ze weg reden met oma in de camper, klaar voor hun logeeravontuur. En wat deden ze het super onder mijn moeders liefdevolle vleugels. Natuurlijk was er ook soms een traantje, maar dat mag, want je mist iemand omdat je van diegene houdt, zo hebben we uitgelegd. Ze hebben het zo ontzettend leuk gehad. Want in "het westen", daar gebeuren weer hele andere dingen en daar is zo veel te zien en te doen.


Ze gingen naar Madurodam
...naar het ruimtevaartmuseum
 
....vliegtuigen kijken bij Schiphol
...kijken bij de modelvliegtuigen
....naar de bloemencorso
....naar opa's werk, met opa op de scooter en dan ook nog eens gas mogen geven!, op de spoorwegbrug staan terwijl er treinen onder je doorrazen (en ook nog naar je "toeteren"), ooms en tantes die even aan komen waaien (want die wonen allemaal daar) om je nagels te lakken, samen foto's te kijken, verhaaltjes te lezen voor het slapen gaan, en natuurlijk mochten ze een paar keer op blijven tot ze omvielen van de slaap.
Ondertussen 240km verderop, propten wij onze auto vol bij de Gamma en begonnen we met de make-over van de kinderkamers. Alles weer een nieuwe laag latex en lak, meubeltjes van de kringloop en Marktplaats pimpen, we gingen als de brandweer, zo zonder kinderachtige onderbrekingen.

We namen een snipperdag om onze trouwdag te vieren, even relaxen in de sauna, heerlijk.
En toen arriveerde de hulptroepen, oh waar zouden we zijn zonder hulptroepen!
Wat verkijk je je toch altijd op hoeveel tijd sommige dingen kosten, zonder hulp hadden we het echt nooit gered alles op tijd af te hebben.
G. stortte zich op elektra dingen, nieuwe lampen ophangen, kabels verlengen en verleggen, allemaal dingen die mijn man zijn roeping niet zijn.
N. had overal lak aan,
 
maar zonder af te plakken of te knoeien.
Dat afplakken, daar was mijn man heel druk mee, maar toch liet hij een walk of fame achter...


Een kleine impressie van het resultaat van de kinderkamers:
De voertuigenkamer van zoonlief.

Gepimpt schoolstoeltje (Marktplaats) en secretaire (Kringloop),
vliegtuigjes gemaakt door Opa Utrecht.

 
De prinsessenkamer van het meisje.
Bijzettafeltje (Marktplaats) en schoolstoeltje (Kringloop)



Tent gemaakt van een houten wasrek (Marktplaats)
en tafellakens (Xenos), boekenrekjes (kruidenrekjes van Ikea)
Wat was het fijn om onze schatjes weer te zien toen we ze op gingen halen! En oh wat was het genieten om die snoetjes te zien en hun reacties te horen bij het zien van hun nieuwe kamers!

In april hadden we er een "datumprikker" uitgegooid. Het was tijd voor een feestje, een hele lijst met redenen hadden we; 7 jaar getrouwd, niemand in de zomer jarig, nooit een housewarming gegeven en ga zo maar door. Uiteindelijk komt het er op neer dat er altijd een goede reden is voor een feestje, simpelweg omdat het fijn is om samen te zijn en te genieten met je liefste familie en vrienden. Sommige dingen moet je doen, omdat het kan, want morgen kan het zomaar anders zijn.
De uitnodiging vertelde niet meer dan dat we een "battle of the sexes" zouden gaan doen met aansluitend een barbecue.

We haalden stro bij de buurman, pallets uit het distributiecentrum, vaten en autobanden bij de sportclub, toiletwagen van de manege en ook de slijter en slager werden bezocht.

Ik deed een poging om de spanning op te voeren wanneer ze ons pad op kwamen rijden.
Maar wat gingen we nou doen?
Paintballen in ons eigen weiland! En nog heel lang nagenieten (en blauwe plekken tellen ;-))
Winnende damesteam

De allerbeste....het valsspelende winnende mannenteam

Mocht je denken, nou, dat was het wel voor augustus...
Nee hoor, we werden nog bij de notaris verwacht, voor de overdracht van het huis in Utrecht.
En nog steeds duurde de vakantie voort, gelukkig ik had nog wat ideetjes op de Zomerbucketlist staan.
Zo haalden we zusjelief op van het ene ochtendje opvang per week,
 
lekker op de fiets, om daarna te gaan picknicken.
Ik maakte een uitstapje met de kinderen naar "De Naturij" (speeltuin, mini zwembadje, kinderboerderij, verkeerspark, diverse boswandelroutes). Niet duur en de kinderen vonden het erg leuk.
Tijdens de tropische dagen hadden we heel veel waterpret. Bij ons favoriete meertje, met elkaar en met een vriendje.
 Met de bootcamptraining bij 31graden 
En met opa en oma Utrecht bij een ander prachtig meertje
 
Beachballen vinden we leuk!
 
We sloten de vakantie af met de "Baas voor één dag"-dag.
Ons meisje was nog net niet in tranen, want die wilde geen baas zijn. Onze zoon daarentegen zag het helemaal zitten.
De regels zijn simpel: papa en mama zeggen overal ja op, behalve als het niet veilig is of wanneer het veel geld kost. (Vooral dat ja zeggen maakt het erg leuk, want hoe vaak zeg je niet "straks lieverd, ik moet eerst.... nee, niet nu....een andere keer....zometeen".)
Verrassend genoeg kwam bij het ontbijt totaal niet bij ze op om wat anders te bedenken dan het gebruikelijke broodje, schattig, die onschuld.
Na de zwemles (sorry schatje, dit is de enige verplichte activiteit van Baasdag) werd er gekozen voor Ballorig, maar niet zonder eerst door de wasstraat te zijn gegaan met de auto, want dat is ook heel leuk blijkbaar :-)).
Terug van Ballorig, moest er een chocoladetaart worden gebakken. Helaas bleken de juiste ingrediënten niet op voorraad (ja jongens, als je iets wil bakken moet je eerst naar de supermarkt), maar een doosje met daarop de tekst "maak je eigen chocoladeletter" maakte alles goed.

Terwijl de chocoladeletter afkoelde in de koelkast, werden we allebei opnieuw aangekleed. Zo werd een nog net niet fluoriserend oranje Koningsdagshirt achter uit de kast gevist (daar lag hij niet voor niets) en moest ik mijn miskoop (lees te klein en onmogelijk om op te lopen) naaldhakken aan.
 
Om vervolgens allemaal op een fiets te stappen incl. picknickbenodigdheden en visgerei, voor een fietstochtje (ja ja, fietsen is helemaal da bomb!, komt door die übercoole nieuwe fiets uiteraard)

 
 

 Een half uur na aankomst, kwam de conclusie van zoonlief dat de vissen niet wilden bijten omdat ze "op vakantie waren" en werden we vriendelijk verzocht snel ons boeltje maar weer te pakken, want we gingen naar huis, een film kijken.

 Papa moest zich tijdens de film omkleden, een net pak aan, gelukkig kon dat prima met een simpel wit t-shirt en sneakers, en bij gebrek aan mama's trouwjurk (die hangt elders) werd ik eerder al verzocht een tijgerprint (oh neeeeee!) -achtige jurk aan te trekken, want dit flamboyant uitgedoste gezelschap ging uit eten, bij de pizzeria. Waar zoonlief een cola bestelde, nog een cola bestelde en een hele pizza opat! Daar zag ik toch eindelijk iets van mijn genen doorschemeren, jeej!,  eten als een bouwvakker, maar mager als een lat.
Eenmaal thuis, werd er gewacht tot het nacht werd (lees schemering, lees circa 21uur, lees 2 uur na bedtijd), zodat we met de zap-lamp (vooral hardnekkig verkeerd blijven zeggen) nog een nachtwandeling konden maken. Wat werkelijk prachtig was, want we werden gevolgd door hond én poezen, zagen de vleermuizen, hoorden de krekels en gingen op het nog warme asfalt van "ons pad" zitten/liggen, om de verderop drijvende wolken, waarin het onweerde, te bewonderen.

Ja, het was een prachtige lange schoolvakantie, met heel veel kleine en grote genietmomenten...