dinsdag 28 oktober 2014

Moestuin maandag (12)

Afgelopen weekend ben ik nog even de moestuin in gedoken.

Een paar teentjes knoflook, die los onderin de knoflookpot in de keuken lagen (en soms al begonnen uit te lopen) in de grond gestopt, volgend jaar zijn ze uitgegroeid tot lekkere bolletjes verse knoflook. Kan jij dus ook!

De bossage in de kruidenhoek weg geknipt.
Een paar bosjes verse munt en rozemarijn gingen mee op visite als kadootje.
Een paar bosjes verse munt, rozemarijn, salie en bieslook gingen mee met de moeder van het ruitertje van Sjonnie, voor haarzelf en haar vriendin
(Want dat is net zo'n muts als ik...haha)
En bij ons in de keuken hangt weer het nodige te drogen.
Wist je trouwens dat je salie ook kan gebruiken om je huis te reinigen? Of wordt ik nu te zweverig? Het ruikt iniedergeval heerlijk!

De lege vakken in de moestuin zijn bijna winterklaar. Er is een laagje droge kippenmest (mest én kalk dus, van een kippenboer vlakbij) over gegaan. Nu moet ik me er alleen nog even toe zetten om de compostbakken om te zetten en de "klare" compost op de vakken te gooien.

Er waren her en der wat uitlopers van de meidoornhaag op gekomen, midden in het gras of in het looppad. Nu zitten er ook wat lege plekken in de heg, door o.a. lompe paarden die geen boodschap hebben aan een begeleidend stroomdraadje. Dus de uitlopers zijn uitgegraven en op een lege plek weer in gegraven. Dat soort dingen kan je het beste in de herfst doen. Dan gaan de bomen en planten in ruststand, de sapstroom wordt minder en het regent meer.

Omdat ik toch 5! vuilniszakken kippenmest had, heb ik deze mest ook gebruikt om alle hagen op het erf van mest te voorzien. Dit moet alleen nog ondergewerkt worden.

En dan het maïs waar ik het de vorige keer over had. Het is eraf.
Toen ik de paarden in de wei liet, waren ze precies aan die kant bezig met de grote hakselmachine. Een goed excuus voor de paarden om even gek te doen en vervolgens compleet op te gaan in gras! gras! gras!, want ze zijn inmiddels wel gewend aan die lawaai monsters.

Even later reden ze voor ons huis langs.

En dan is het opeens kaal en zie je ons huis weer staan (als je goed kijkt).

Vandaag liep ons meisjes ukkie het land op, want er zat (zoals elk jaar) een verzameling ganzen waar je u tegen zegt. Die uiteraard luid gakkend allemaal tegelijk opvlogen, waar het arme schatje weer van schrok en het op een brullen zette.

Maar goed, al snel ontdekte zoonlief dat "de slordige boeren heel veel maïs zijn vergeten" en bevonden we ons opeens in een speurtocht naar maïskolven. We "werkten heel hard" en verzamelden een flinke berg.
 

Het kruiwagentje werd gehaald en de maïskolven werden verplaatst naar de "schatkamer", al was de oorspronkelijke bestemming het kippenhok.
Gelukkig heb ik geen kaart nodig om de schat te veroveren ;-)

Morgen gaan we met de 4-jarige jop zijn kinderfeestje onze pompoenen en kalebassen oogsten, dat beloofd leuk te worden want er zitten me toch een paar joekels bij.

 
 

Wederom goeie shit op die mesthoop dit jaar!
 
 





maandag 20 oktober 2014

Herfstige (moes)tuinmaandag in beeld (11)

Er waren nog een paar klusjes te doen in de moestuin en tuin.
De vakken in de moestuin konden grotendeels worden leeg getrokken, de laatste tomaten, prei en courgette zijn geoogst, de rommel en de resten verdwenen in de compostbakken. Er staan nog wat radijsjes en een paar rucola plantjes.

Redelijk kale bedoeling geworden,
op de kruidenhoek na.
 
De wagen vol geladen.
De knoflook die ik vorige maand in de grond heb gezet is al mooi opgekomen, misschien dat ik nog wel een paar teentjes in de grond stop.

In de kruidenhoek is goed te zien dat de temperaturen nog zacht zijn. Alle kruiden die ik had gekortwiekt voor onze vakantie, waren al weer complete bossen geworden. Dat betekend nog meer munt en salie om binnen te laten drogen!
Ook heb ik een poging gewaagd om wat stekjes te nemen van de rozemarijn en salie. We zien wel of het wat wordt.
Stekjes
We hebben al jaren vogelhuisjes/nestkastjes verspreid over de tuin in de bomen hangen. Daar heb ik nooit meer naar omgekeken. Dus na al die jaren leek het me wel een keer tijd om ze eens schoon te maken, en zo ook eens te kunnen kijken of ze allemaal bewoond zijn geweest én natuurlijk kijken wat de vogeltjes zoals aan materiaal hebben gebruikt.


De nestjes zijn gemaakt van gras, mos
en heeel veeel kippenveertjes!
De kinderen hebben ook goed geholpen met kastanjes verzamelen.

Vorig jaar heb ik er leuke diertjes van gemaakt, vooralsnog liggen ze met wat andere herfstige dingen op een grote schaal op de eetkamertafel. Op het wereldwijde web heb ik al wel leuke ideeen op gedaan voor wat herfst knutsels en decoratie. Kijk je even mee?

 
 

http://klinkersinbeeld.blogspot.nl/2013/09/herfstbladeren-beschilderen.html?m=1
 
http://klinkersinbeeld.blogspot.nl/2013/09/herfstbladeren-beschilderen.html?m=1
Op de akkers zijn de boeren druk in de weer. De aardappels die al waren gerooid, maar nog op een bult op het land liggen worden nu opgehaald en naar de loods of direct naar de fabriek gebracht.
En her en der wordt ook het maïs al gehakseld. Om ons heen staat het maïs nog, maar dat zal ook niet lang meer duren.
Maïs, de bomen rond ons erf komen er rechts nog net bovenuit
De wei is omsloten door maïs

Nog steeds geen uitzicht uitzicht op maïs
 
 
De kinderen konden het niet laten om wat maïskolven te "plukken".
En weet je dat je daar ook hele leuke dingen mee kan maken? Als het de komende dagen echt binnen weer wordt heb ik iniedergeval wat inspiratie:
maïskrans
 
waxinelichthouder opgeleukt met maísblad

Maïskolf in de verf dompelen en rollen maar

Gelukkig konden we vandaag nog genieten van het mooie herfstzonnetje.




vrijdag 17 oktober 2014

ABC, as easy as 123

Twee jaar geleden was ik zwanger van dochterlief en kreeg de kamer van ons toen 2 jarige zoontje een kleine make-over. De babykamer meubels schoven een kamertje op en hij kreeg een "echt" bed met bijpassende kast. De muren werden opgeleukt met open kastjes, foto's, zijn ingelijste geboortekaartje en de tekst van "zijn liedje", maar ik miste nog iets.
Op het wereldwijdeweb zag ik 3 leuke schilderijtjes, alleen kostten ze 30euro per stuk!
Ik toog naar de Action voor 3 doeken en naar de hobby winkel voor goede verf en maakte ze zelf, voor 4,50 per stuk. Behalve dat het geld scheelde, was het ook nog eens leuk om te doen!


Maar ja, als je 4 jaar bent weet je inmiddels wel welk dier welk geluid maakt!
Dus omdat hij nu erg bezig is met letters ("kijk mama, dat is mijn letter")
en cijfers (sinds ze op de psz met het thema "thuis" werkten en hier alle huisnummers voorbij kwamen), bedacht ik laatst de opvolgers voor aan zijn muur.
En die heb ik de afgelopen avonden gemaakt. Ik had alleen nieuwe doeken nodig, de verf had ik tenslotte nog.


Ook heb ik een doek met zijn voor- en achternaam gemaakt. Die vind ik misschien nog wel mooier dan deze....Maar een foto daarvan plaats ik hier niet.

En nu zit ik te broeden op wat leuks voor op dochterlief haar kamertje, want het moet natuurlijk wel eerlijk verdeeld blijven. Iemand suggesties?

zondag 12 oktober 2014

Een terugblik en verenpracht

De terugblik

Bijna 1 jaar was hij, toen hij voor het eerst naar de kinderopvang ging.
En wat heeft hij daar een geweldige tijd gehad.
"Maak je kind blij, breng het naar de boerderij!" is niet voor niks haar slogan.

Hij ging 2 ochtenden per week, om 13uur haalde ik hem op, thuis stopte ik hem in bed, waar hij sliep tot 16uur. Dus je begrijpt, hem daar de hele dag brengen, dan werden we slapend arm ;-)

Meestal staken ze eind van de ochtend, met de bolderkar, even het boerenlandweggetje over naar de stallen.
Hier werd geravot in het stro, met Pasen waren daar de eieren verstopt, met de allerliefste stagiaire verkleed als paashaas. Ook werd er goed "geholpen" met het aanvegen van de stal, het voeren van de koeien en kalfjes.

Tegen de middag werd er lekker gegeten, van brood dat op donderdag door de bakker werd gebracht. Soms schoof de "boeren-man" ook gezellig aan, of één van de 3 oudere zoons. Ook met hen hadden de kinderen veel lol.
Bij mooi weer werd er lekker buiten in het gras, op een kleedje, een broodje gegeten.
Of kliederen bij de watertafel, ook leuk in de zomer!

Er werd heel veel uitgewaaid, buiten gespeeld, in de zandbak gegraven en gebouwd, verstoppen of geheime dingen doen in de wilgentenen-hut en vooral: niet gepiept dat ze niet vies mochten worden!

In de lente waren er de pap-lammetjes, Jip en Janneke. Die werden uiteraard ook door de kinderen "verzorgd", evenals het konijn in zijn supercoole brandweerwagenhok mét ren.
Die lammetjes werden schapen en zorgden voor het nodige avontuur door af en toe te ontsnappen, waardoor ze in de speelwei voor de kinderen belanden, of het hele erf over renden, terwijl we ons verzamelden om op "schoolreisje" te gaan.
Ook werd er een moestuin aangelegd, waar later heerlijk van werd gesnoept.

In de zomer was er een modderfeestje, vies worden was verplicht; van de glijbaan in een zwembad vol modder glijden, bommetjes maken in datzelfde modderzwembad, op de blote voeten door de modder-koeien-vlaaien en de modderbak waar je lekker met je handjes in kon graaien, om vervolgens je haar uit je gezicht te vegen.
Ook werd er in de zomer natuurlijk vele hectares gras gemaaid en ingekuild. Als je groot genoeg was, mocht je een stukje mee op de trekker. En aangezien het onze "buren" zijn, mocht zoonlief dan ook wel eens een stukje meerijden op "niet opvang dagen", wanneer we ze tegen kwamen op ons pad.

In de herfst werd het maïs gehakseld en ingekuild, ook dat was een grote bezienswaardigheid, evenals het rooien van de aardappels.

Er werd natuurlijk ook binnen gespeeld, spelletjes gedaan, gezongen, gedanst, voorgelezen, geknipt, geplakt, geverfd, gekleid en gekleurd.

Sint Maarten werd gevierd door alle kindjes, met zelfgemaakte lampion, in optocht naar de stal. En ja hoor, na wat "zingen" werd er wat lekkers uit de overalls getoverd!
Verjaardagen (en geboortes van broertjes of ZUSJES) werden gevierd, de Sint kwam langs met een paar ZWARTE Pieten.
Er werden sneeuwpoppen gebouwd en sneeuwballen gegooid.

De oudergesprekken werden ook gedaan, omdat dat nou eenmaal moet, maar eigenlijk was dat niet nodig, want zoonlief deed het er prima en bij het halen en/of brengen is altijd tijd voor een praatje door de kleinschaligheid.

De laatste tijd merkten we dat hij wel een beetje uitgespeeld was daar, het is nu dan ook tijd om dit fijne nest te verlaten en zijn vleugels uit te slaan.
Morgen neemt hij afscheid en dat betekend: trakteren.

Verenpracht


Je neemt een leuk papiertje en knipt er een vogeltje uit...
Je verzamelt wat veertjes van de kippen,
(die als kuiken mee zijn geweest naar
de kinderopvang)

Je plakt de veertjes met een lijmpistool op de ene helft van de vogel en
daarna plak je de andere helft van de vogel erop.
Je snijd een verticaal streepje uit de vogel,
hier steek je straks de vleugels door.
Je vouwt de vleugels
En je hebt....
..een paar....
....leuke kleurige vogeltjes

Uiteraard werden deze voorzien van een doosje snoep en een afscheidstekstje.

Mocht je denken dat ik dit soort dingen zelf kan verzinnen...nou, nee.
Die eer gaat naar Pointless Pretty Things, en misschien dat zij de werkwijze nog wel wat duidelijker uitlegt.

Donorweek

Van 12 tot en met 19 oktober is het donorweek.
Graag wil ik jullie dan ook verwijzen naar mijn eerder geschreven bericht over donorregistratie.
Of het antwoord nou JA of NEE is, het is hoe dan ook belangrijk om dit te laten vastleggen.

Mijn eerder geschreven bericht lees je hier

maandag 6 oktober 2014

Even voorstellen: Zen

Knappe "Zenneman"
Jaren geleden maakte ik, tijdens het aan huis bezoek van een patiënt, voor het eerst kennis met een Rhodesian Ridgeback. Ik wist meteen: als ik ooit de tijd en ruimte heb voor een hond, dan wordt het een Ridgeback!
Voor mij is het een hond zoals een hond bedoeld is.
Snel, maar niet de snelste, sterk, maar niet de sterkste en groot, maar niet de grootste. Gewoon een mooie, gespierde en atletische hond.

De Ridgeback (ook wel Pronkrug of Leeuwenhond genoemd) komt oorspronkelijk uit Rhodesië, wat nu Zimbabwe is.
Hij werd gebruikt voor het bewaken van slaven op de plantage, bij de jacht op leeuwen en het bewaken van het erf.
Ze staan vooral bekend om hun eigenzinnigheid, zo gaan ze bijvoorbeeld écht geen 30x de bal voor je halen, 1-2-heel misschien 3 keer en dan mag je die bal lekker zelf gaan halen.

We vonden een goede, kritische fokker, aangesloten én goed bekend staand bij de rasvereniging. Gingen kennis maken met haar en haar honden, kwamen door de "ballotage" commissie en mochten vervolgens wachten tot de pups geboren werden.

Arme moederhond, ze baarde 13 pups! (Er bleven er 12 in leven)
Met 5 weken mochten we voor het eerst komen kijken. En we gingen nog een keer met 6 en 7 weken.
Toen we gingen kijken was het al snel duidelijk welke pup uit die berg waggelende hoopjes hond voor ons was. Niet één van de "haantje de voorste", niet het onzekerste pupje, maar juist die die even de tijd nam om alles te observeren en vervolgens heel nieuwsgierig over zijn broertjes en zusjes heen klom. Een mooi reutje, met een beetje wit op zijn borst en een paar witte haren op één van zijn tenen. Zen, dat werd de naam waar we van hoopte dat hij ernaar zou luisteren ;-)
Smelt! (5weken oud)
Onze knapperd! (6 weken oud)

Een grote kluwe puppy's, zoek het zwarte touwtje! (7 weken oud)
Voor we Zen op mochten halen werd hij eerst gechipt, ingeënt en nagekeken door de dierenarts.
Toen we hem dan eindelijk mee naar huis mochten nemen, kregen we een zak puppy-voer en één van de 12 knuffels die sinds de geboorte van de pups in hun uit de kluiten gewassen mand had gelegen.

Wanneer wij niet thuis waren, zat hij als pup in een grote bench,
met zijn knuffel.
Deze knuffel heeft heel wat operaties ondergaan, inmiddels staat hij als souvenir op de kast.

Toen we een keer bezoek hadden en even naar boven gingen, bleef hij "los" alleen in de kamer, dat hebben we geweten, hij heeft de portemonnee van de visite met inhoud en al zorgvuldig stuk gekauwd. Nogmaals sorry Eva!
Ook bleek je hem heel goed naast je bureau te kunnen parkeren als papierversnipperaar ;-)
Met de baas mee naar de zaak, functie: papierversnipperaar
 We deden de puppy en de jonge honden cursus. De cursus verliep prima, behalve het commando "af". Want ons eigenwijsje heeft niet zoveel haar op zijn buik en dan is de grond heel koud. De volgende keer vleide hij zich bij het commando "af" dan ook heerlijk op een kleedje in plaats van op het koude gras.
Het commando "hier" had hij gelukkig snel begrepen.

Monsterlijk leuk!
Op zich luistert hij prima, maar hij doet z'n ras eer aan met zijn eigenzinnigheid, zelfstandigheid en probleemoplossend vermogen. Hij is soms wat selectief in het opvolgen van commando's, omdat hij zich afvraagt welk nut het opvolgen ervan heeft en of hij het wel of niet nodig vind. Het is dan ook geen domme labrador (sorry lab-lovers) die je constant aankijkt of hij je ergens mee kan plezieren. Daar zou ik dus echt gestoord van worden!

Toen we in Utrecht woonden moesten we hem altijd aangelijnd uitlaten in het park. Hij begon al te stuiteren als je alleen al opstond van de bank.
Hier op de boerderij is hij wat dat betreft een stuk rustiger geworden, loopt hij in en uit wanneer hij wil, hij maakt zelf de voordeur open en tikt tegen de woonkamerdeur met de bedoeling dat wij die open of dicht doen.Wat de deur betreft; hij kan hem behalve open, ook dicht en op slot doen, terwijl jij buiten bent. Dat is wel slim van hem, maar niet zo handig.
Als het regent maakt hij bij de voordeur rechtsomkeert "ik houd het nog wel even op baas". Tja, je roots liggen in Afrika of niet... In de winter ligt hij dan ook het liefst IN de houtkachel. De Ridgeback staat niet voor niets bekend om het vermijden van energie verspilling.

Op de boerderij of in het bos is hij helemaal in zijn element!


Als jonge hond is hij een keer erg geschrokken van mijn paard Diesel, hij liep onder hem door terwijl Diesel net een stap naar voren deed en zo Zen een duwtje gaf met zijn achterbeen. Sindsdien bleef hij lange tijd uit de buurt van paarden. Nu we op de boerderij wonen is hij niet meer bang, waagt zich voorzichtig in de wei of paddock en blaft soms heel dapper om ze uit te dagen, maar als ze op m af lopen smeert hij 'm snel.
Wanneer ik bij de paarden ben, is hij altijd in de buurt:
Klaar voor een buitenritje
Ook heeft hij al jong kennis gemaakt met schrikdraad, door er in te bijten, het effect maakte grote indruk. Vorig jaar was hij het even vergeten, dus toen hij niet diep genoeg had gebukt om onder het hek door te komen, kwam hij jodelend het erf over gerend.

Het is geen enthousiaste eten wanneer het zijn brokken betreft, hij eet als hij zin heeft. Ander eten is een heeeeel ander verhaal. Niks is veilig en hij komt echt overal bij. Hij eet alles wat niet hém eerst opeet.
Gelukkig heeft hij blijkbaar een maag van lood, zo heeft hij al achter zijn kiezen:
  • een zak met 10 oliebollen
  • een complete -zelf gebakken- Sachertorte (chocoladetaart) vers uit de oven
  • vlees wat op het aanrecht stond om te ontdooien
  • een zak krentenbollen
En nog heel veel "klein snaaiwerk" zoals een kaas plankje, stukjes worst, ontdooiende of alvast gesmeerde boterhammen of pap voor de kinderen die nog even af moest koelen.
Sinds de kinderen er zijn kan hij natuurlijk helemaal zijn lol op.
Ik wilde een NIET bedelende/schooiende hond, dat is jammerlijk mislukt.

Gelukkig is Zen een goede waakhond, alleen al door zijn formaat en zware blaf, bedenken de meeste onverwachte/onaangekondigde/ongewenste bezoekers zich eerst even, voor ze uit de auto durven te stappen.
Dat is fijn, wanneer je afgelegen woont, zoals wij.
Het is geen blaffer. Maar áls hij blaft, en dan met name 's avonds en 's nachts, dan kan je maar beter even gaan kijken, want zeker weten dat er dan wat aan de hand is. Overdag kan je niet 100% vertrouwen op zijn geblaf, soms ziet hij spoken, of blaft hij omdat hij HELP! een paard ziet bewegen, en soms blaft hij niet, omdat hij denkt: "Oh, heb je die auto weer", als het iemand is die hier vaker komt.

Ondertussen is het toch ook een groot mietje vooral voor harde geluiden; onweer, vuurwerk, geweerschoten van de jagers, maar ook juichen bij een doelpunt tijdens een EK of WK. Dan weet hij niet waar hij het zoeken moet.
Ook houd hij niet van zwemmen, pootje baden doet hij wel, maar dat is blijkbaar verkoelend genoeg.

We hebben er voor gekozen dat hij z'n ballen mocht houden, zolang hij zich gedroeg. En dat heeft hij gedaan, dus hij heeft ze nog steeds.
Het is geen wegloper, hij kan prima los wanneer we bijv. naar het bos gaan. Wel was hij EIN-DE-LOOS aan het snuffelen (op puppy-cursus uitgelegd als de krant lezen) in de parken van Utrecht, maar ja, hier op de boerderij komt geen hond, dus valt er weinig te snuffelen. Bij sommige visite is hij wel wat dominanter en gaat hij "rijden", dat is wel vervelend, maar komt gelukkig weinig voor. 

Zen en de kinderen gaan ook goed samen, dat vond ik wel spannend, als je al een hond hebt wanneer er kinderen geboren worden. Zowel de kinderen als hij "weten" de regels en je moet ze natuurlijk nooit alleen laten met elkaar.
Zen wordt ook nooit buitengesloten, bijvoorbeeld wanneer er
 in (of in dit geval: uit) de zandbak wordt gespeeld ;-)
Het enige jammere is, dat mijn voornemen jammerlijk is mislukt. Ik wilde namelijk een hond die NIET springt en NIET bedelt. Dat is beiden niet gelukt. En vooral dat laatste is sinds we kinderen hebben alleen maar verergerd, want die knoeien....of ze werken aan hun band.

Zo bouw je dus een vriendschap op voor het leven ;-)
Hij is ook nog eens dikke vriendjes met onze kat Jop. We waren bang dat Jop vrijwillig zou verhuizen zodra Zen zijn intrek zou nemen, maar Jop is helemaal verliefd op Zen. Ze wisselen kopjes en likjes uit. Ongelooflijk!


Het is echt een goede lobbes, die (bijna) alles goed vind, kijk maar:
 
 
 
 

 
Meer weten over de dieren van Boerderij Zinin? Kijk hier voor het verhaal van Diesel, één van mijn paarden.