vrijdag 28 november 2014

Eigen straatje (schoon) vegen

De bergen zand en hopen stenen zijn verdwenen, evenals de "bouwmeneren". Voor zoonlief maakt het niet uit of je een schuur bouwt of een straatje legt, je bent gewoon een bouwmeneer.
 
Het straatwerk zit dus erin, en wat zijn we daar blij mee!
Want behalve dat het mooi is geworden, betekend het ook:
  • Nooit meer in het donker thuiskomen en dan maar fingers crossed dat je met auto én trailer de bocht door de blubber kunt maken zonder vast te komen zitten of weg te glijden en de oude schuur te rammen.
  • Geen pakketbezorgers meer die les 1 van het autorijden zijn vergeten, namelijk: kijken waar je rijdt!, om vervolgens door deze vrouw en haar super auto te moeten worden losgetrokken uit de blub.
  • Geen piepend mannetje meer omdat fietsen in het hobbelige modderige gras zo zwaar gaat.
  • Geen blaadjes en graspollen aan je hoge hakken gespiest, als je ze die ene keer per jaar draagt.
  • Geen nette zakelijke schoenen met modderneuzen meer.
Oké, delen van iets dat ooit gazon was, zijn nu bedekt met een dikke laag zwart zand, waar van het voorjaar pas gras in kan worden gezaaid, want nu is iets te riskant met oog op ontkiemd graszaad en vorst.
Maar ach, dat eigenwijze, lelijke stukje langs de bomenrij op het midden van ons erf is ontdaan van onkruid en hardnekkige bosjes oerwoudplanten, dus daar kunnen nog snel een heleboel bloembollen in die ik had gekocht, maar was vergeten in de grond te zetten.
Dat word dus dubbel hoera het komende voorjaar, eerst de mooie bloeiende bloembollen en vervolgens weer een net gazonnetje.

Goed, dan moet je dus je eigen straatje vegen. En vegen. En vegen. En vegen. Want ja, dat is de houdbaarheid en stevigheid van het straatwerk.
Ik kan je vertellen, 350m2 vegen, daar ben je ook wel weer even zoet mee.
Voegen, heel veel voegen, dicht vegen.

Maar wederom een muziekje, steun van de hond (je bent niet alleen!) en een hele gevaarlijke kitten die de bezem besluipt en aanvalt, ach, dan overleef je dat uurtje vegen ook wel weer.
I've got your back!
 
Ik ben heel gevaarlijk!

Nu de rust op ons erf is weder gekeerd, is het tijd om voor de vogeltjes te gaan zorgen. Want waar de nieuwe schuur nu staat, stond eerder een rij bomen waar 's winters heel veel vogeltjes te vinden waren, daar was de "vogelsnackbar" namelijk.
Dus heb ik alvast een paar vette happen gemaakt en met de kinderen een paar pindasnoeren geregen. Voor inspiratie zie mijn bericht van vorig jaar over zelf te maken vogelsnacks. Inmiddels heb ik alweer wat nieuwe ideeën verzameld, die zal ik binnenkort eens proberen te maken.

Hopelijk vinden de vogels hun nieuwe plekje snel en kunnen we ze binnenkort weer bewonderen terwijl ze heen en weer fladderen van hapje naar hapje. Zij kunnen hier iniedergeval fluitend de winter in.

donderdag 27 november 2014

Je koe is onderweg!

Onze veestapel is uitgebreid, we hadden namelijk eindelijk een plekje vrij......
in de vriezer!

Toen ik in mei een blog schreef voor de Change the world Challenge (#3 Flexitariër), noemde ik het geweldige initiatief van Koop een koe al.
Want als je dan toch vlees wil eten, zoals mijn gezin en ik, eet dan goed en traceerbaar vlees, waarbij ook rekening wordt gehouden met de bron: het dier.

Maar ja, dan moet je wel een lade vrij hebben in je vriezer.
Op 24 oktober was het zo ver en deed ik mijn eerste bestelling bij koopeenkoe.nl
Omdat er gewerkt wordt met crowdfunding, wordt de koe pas geslacht wanneer de hele koe is verkocht.

Ik dacht dat het wel even zou duren tot "mijn" koe werd verkocht, maar op 25 oktober kreeg ik al een mailtje "Je koe is verkocht!", inclusief naam, nummer en woonplaats van de koe. Hierin werd ook verteld dat de koe naar de slachterij werd gebracht, waar deze eerst mag ontstressen van het vervoer er naartoe, in een groep met andere koeien. Na het slachten gaat het vlees naar de slagerij om te rijpen. En na het rijpen worden er pakketten van gemaakt.
Uit 1 koe komen ongeveer 32 pakketten, wat klinkt dat eigenlijk oneerbiedig als je dat zo zegt schrijft. Echt alle delen van de koe worden gebruikt, van voorpoot tot bil. De botten worden verwerkt tot lijm en de huid wordt bewerkt tot leer.

Op 10 november kreeg ik een mail "Je koe is onderweg" en op 14 november ontvingen wij een doos met 7,5kg koe 2744 aalstreep.


Bron: www.koopeenkoe.nl
 

Al het vlees paste met gemak in één lade van de vriezer en wij kunnen de komende 2 maanden genieten van heerlijk én eerlijk vlees.


vrijdag 14 november 2014

Drukke puinhoop

Tja, wat zal ik zeggen. We hebben het druk gehad.

Eerst was daar de feestweek, met de verjaardagen van onze kleine schatjes.
Kado van de dag was toch wel Noortje
"Maar....mama, waar komt die nou opeens vandaan??"

Twee knuffelkontjes

Dat je eigenlijk heel nodig moet plassen, maar de "baby" slaapt...

Het kinderfeestje van het 4 jarige feestbeest was leuk. We aten taart met potloden, ja echt!


We verzamelden 2 kruiwagens met pompoenen.

En de kleuterinvasie verplaatste zich van de pompoenen naar het speelhuisje, naar de bladerberg, naar het achtergebleven maïs, naar de kippen, naar de paarden, om tenslotte af te sluiten met broodjes knakworst. Respect voor alle (kleuter)juffen!

Het feest"weekend" werd afgetrapt door de opa's en oma's, waarmee we een Maja de bij taart aten ter ere van de 2 jarige jet.

Zoonlief kreeg onder andere een oude, mooi opgeknapte Tonka heftruck, die nog van manlief is geweest. Die kan mooi bij de verzameling, de voorgaande jaren kreeg hij de kiepwagen en de bulldozer.
Ongeveer 40 jaar oude Tonka's van papa, gerestaureerd door opa.
Dochterlief kreeg onder andere een keukentje, inclusief potten en pannen en is sindsdien dan ook druk met het bereiden én serveren van koffie, thee, taartjes en pannenkoeken. Ook kreeg het schatje een roze loopfietsje met stoere helm en tas voor aan het stuur zodat knuffel ook mee kan.
Grote broer zijn loopfiets is, na 3 jaar zeer intensief gebruik, recentelijk door zijn hoeven gezakt, maar de "echte" fiets die we van de zomer op Marktplaats kochten werd keihard genegeerd want "die wiebelt en er zitten trappers op". Dus het was even balen dat hem de toegang tot de nieuwe loopfiets van zusjelief werd verboden (deze keer maakte het voor zijn gemak even niet uit dat deze roze was...). Maar de fiets die we afgelopen weekend in de fietsenwinkel kochten voor zijn verjaardag, wordt meerdere keren per dag van stal gehaald, dus hij gaat toch nog voor zijn 18e echt leren fietsen ;-)
Samen fietsen

Na een paar dagen al minder ruzie met de trappers
Na het feestweekend werd het voor ons allemaal wennen aan een nieuw ritme. Het mannetje gaat nu echt naar school. Gelukkig heeft hij het er erg naar zijn zin.
Maandag en dinsdag een hele dag (met overblijven) en woensdag tot en met vrijdag alleen de ochtenden. Op woensdag zei de wijsneus "mama, je hoeft geen broodjes te smeren hoor, dan hoef ik ook niet zo lang naar school". Omdenken op kleuternivo is zo leuk!
Aan de ene kant genoot ik van de "extra" tijd die ik opeens had, maar maandag zat ik toch ook wel op de klok te kijken, wanneer ik hem weer op mocht halen.
Voor het slapende prinsesje is het ook even wennen, want ik moet haar midden in haar middagslaap(je) wakker maken om grote broer van school te halen.

En toen kwamen eind vorige week ook nog de graafmachines, de kiepwagens vol zand en de ladingen stenen.

Ik moest dan ook een paar keer door onze tuin over de kale akkers naar onze "oprit" rijden, omdat ik anders het erf niet af kon en ik moet natuurlijk wel op het schoolplein staan als de deur open zwaait en alle kleuters naar buiten stormen. Dat zijn dus de momenten waarop ik extra blij ben met onze auto, die geen moeite heeft met een omgeploegde akker.
Het erf ligt dus echt overhoop, ik geloof er maar in dat het eerst een puinhoop moet worden voor het mooi word.
De kinderen vonden de nieuwe "zandbak" iniedergeval ge-wel-dig!! De teleurstelling was dan ook groot toen deze na een paar dagen "opeens" was verdwenen.

De extra tijd die ik vorige week had, heb ik gebruikt om verder te werken aan "mijn" deel van de schuur.
Onze oude en een jonge vriend hebben een aantal weken geleden de 2 gekregen paardenboxen geplaatst en de waterbakken aangesloten.
De boxen werden met de hogedrukspuit zo goed mogelijk gereinigd, maar omdat er hier en daar wat slechte plekjes zaten, besloot ik al het ijzerwerk te schilderen.
3 uur per wand, maal 5 wanden, reken maar uit. Wel leuk dat je dan eer van je werk hebt!  En de live-stream met non-stop "het foute uur" maakt rot klusjes ook een stuk dragelijker ;-)
Alle voer opslag bakken werden door mij verplaatst naar de nieuwe schuur en ik heb er een nieuwe boerderij work-out bij; strobalen sjouwen.

Maar afgelopen zondag, tegen de avond aan, was het dan zover: Sjonnie en Abby konden voor het eerst sinds lange tijd de nacht op stal doorbrengen.
Sjonnie de pony
(Abby wilde niet op de foto vandaag, ze had een bad-hair day, dat moet je respecteren ;-))