Eigen straatje (schoon) vegen

De bergen zand en hopen stenen zijn verdwenen, evenals de "bouwmeneren". Voor zoonlief maakt het niet uit of je een schuur bouwt of een straatje legt, je bent gewoon een bouwmeneer.

 

Het straatwerk zit dus erin, en wat zijn we daar blij mee!

Want behalve dat het mooi is geworden, betekend het ook:

• Nooit meer in het donker thuiskomen en dan maar fingers crossed dat je met auto én trailer de bocht door de blubber kunt maken zonder vast te komen zitten of weg te glijden en de oude schuur te rammen.
• Geen pakketbezorgers meer die les 1 van het autorijden zijn vergeten, namelijk: kijken waar je rijdt!, om vervolgens door deze vrouw en haar super auto te moeten worden losgetrokken uit de blub.
• Geen piepend mannetje meer omdat fietsen in het hobbelige modderige gras zo zwaar gaat.
• Geen blaadjes en graspollen aan je hoge hakken gespiest, als je ze die ene keer per jaar draagt.
• Geen nette zakelijke schoenen met modderneuzen meer.

Oké, delen van iets dat ooit gazon was, zijn nu bedekt met een dikke laag zwart zand, waar van het voorjaar pas gras in kan worden gezaaid, want nu is iets te riskant met oog op ontkiemd graszaad en vorst.
Maar ach, dat eigenwijze, lelijke stukje langs de bomenrij op het midden van ons erf is ontdaan van onkruid en hardnekkige bosjes oerwoudplanten, dus daar kunnen nog snel een heleboel bloembollen in die ik had gekocht, maar was vergeten in de grond te zetten.
Dat word dus dubbel hoera het komende voorjaar, eerst de mooie bloeiende bloembollen en vervolgens weer een net gazonnetje.

Goed, dan moet je dus je eigen straatje vegen. En vegen. En vegen. En vegen. Want ja, dat is de houdbaarheid en stevigheid van het straatwerk.
Ik kan je vertellen, 350m2 vegen, daar ben je ook wel weer even zoet mee.

Voegen, heel veel voegen, dicht vegen.

Maar wederom een muziekje, steun van de hond (je bent niet alleen!) en een hele gevaarlijke kitten die de bezem besluipt en aanvalt, ach, dan overleef je dat uurtje vegen ook wel weer.

I've got your back!

 

Ik ben heel gevaarlijk!

Nu de rust op ons erf is weder gekeerd, is het tijd om voor de vogeltjes te gaan zorgen. Want waar de nieuwe schuur nu staat, stond eerder een rij bomen waar 's winters heel veel vogeltjes te vinden waren, daar was de "vogelsnackbar" namelijk.
Dus heb ik alvast een paar vette happen gemaakt en met de kinderen een paar pindasnoeren geregen. Voor inspiratie zie mijn bericht van vorig jaar over zelf te maken vogelsnacks. Inmiddels heb ik alweer wat nieuwe ideeën verzameld, die zal ik binnenkort eens proberen te maken.

Hopelijk vinden de vogels hun nieuwe plekje snel en kunnen we ze binnenkort weer bewonderen terwijl ze heen en weer fladderen van hapje naar hapje. Zij kunnen hier iniedergeval fluitend de winter in.