De aanloop naar 07-08-'09

2007

Terwijl ik 6 weken in Australië op vakantie was met niemand anders dan mijzelf, maakte mijn lieve (toen nog) vriendje met mijn moedertje een strandwandeling en vroeg haar om mijn hand. Hij kreeg toestemming en later ook nog een hele lieve handgeschreven bevestiging van haar.

 2008

Ik was jarig. “Stap maar op de bus naar de stad (Utrecht), dan gaan we er een leuke dag van maken”, was alles wat hij zei. Het werd een ‘trip down memory lane’.

Naar de kroeg waar hij TOEN zijn verjaardag vierde en ik voor uitgenodigd werd, maar voor ik durfde te gaan, eerst wat ging drinken met vriendinnen om moed te verzamelen en hij daardoor dacht dat ik niet meer langs zou komen. Maar toen ik er was, eigenlijk meteen de vlam in de pan sloeg.

Naar de tweede kroeg waar we na zijn verjaardag in de eerste kroeg naartoe gingen. De kroeg, die toen nog heel toepasselijk SOLO heette.

Waar iemand vroeg of ik bij hem hoorde, waarop hij zei “nee hoor, dat is m’n scharrel” en ik best n beetje pissig werd. Maar ook de kroeg waar ik hem toen mijn kadootje had gegeven: een stadsplattegrond van Utrecht waar ik de randen van had afgefikt en alle leuke plekjes op had aangekruist, want hij woonde net in Utrecht en had al eens gevraagd wat de leuke plekjes waren. En ik geloof dat ik ook nog een “echt” kadootje had, maar wat dat was ben ik gewoonweg vergeten.

Op de fiets, wat mijn verjaardagscadeau was, naar het park waar we afspraken voor onze eerste echte date en door naar de lounge-bar waar we die avond vervolgens ook naartoe zijn gegaan. Waar ik vroeg: “Vertel eens, wie ben jij?”, waarop hij even stil was omdat hij na moest denken over het antwoord, wat een godswonder is, want gooi er een kwartje in en hij lult vijf kwartier in één uur…

Met de auto naar Scheveningen, waar hij op het strand iets uit zijn zak haalde en ik heel zenuwachtig werd, omdat vriendin J er van overtuigd was dat hij mij ten huwelijk ging vragen die dag. Het bleek “maar” een mp3 speler, waar hij met hulp van iemand anders “ons liedje” op had gezet, want zelf is hij niet zo goed met elektronische dingen, de schat. Het was “ons liedje” omdat we tijdens onze tweede date dat liedje hoorden in een strandtent terwijl we hopeloos verliefd zaten te zijn.

Nadat we hadden gegeten viel ik in de auto terug naar huis als een blok in slaap, want dankzij vriendin J. was ik kapot van het non-stop toch wel zenuwachtig zijn, maar werd wakker gemaakt omdat hij niet goed wist hoe hij moest rijden.

De laatste locatie was de tuin van het bedrijvenpark tegenover mijn oude flatje, waar we toen al vrij snel tegen elkaar zeiden: “Ik…..Ik….” maar niet verder kwamen dan dat, omdat we allebei vonden dat je dat niet hardop kon zeggen wanneer je nog maar kort echt samen bent. Hij haalde weer iets uit zijn zak, ging op zijn knieen en zei hardop wat we TOEN niet durfden te zeggen, gevolgd door de grote vraag. En ik zei JA!