Even voorstellen: Zen

Knappe "Zenneman"

Jaren geleden maakte ik, tijdens het aan huis bezoek van een patiënt, voor het eerst kennis met een Rhodesian Ridgeback. Ik wist meteen: als ik ooit de tijd en ruimte heb voor een hond, dan wordt het een Ridgeback!
Voor mij is het een hond zoals een hond bedoeld is.
Snel, maar niet de snelste, sterk, maar niet de sterkste en groot, maar niet de grootste. Gewoon een mooie, gespierde en atletische hond.

De Ridgeback (ook wel Pronkrug of Leeuwenhond genoemd) komt oorspronkelijk uit Rhodesië, wat nu Zimbabwe is.
Hij werd gebruikt voor het bewaken van slaven op de plantage, bij de jacht op leeuwen en het bewaken van het erf.
Ze staan vooral bekend om hun eigenzinnigheid, zo gaan ze bijvoorbeeld écht geen 30x de bal voor je halen, 1-2-heel misschien 3 keer en dan mag je die bal lekker zelf gaan halen.

We vonden een goede, kritische fokker, aangesloten én goed bekend staand bij de rasvereniging. Gingen kennis maken met haar en haar honden, kwamen door de "ballotage" commissie en mochten vervolgens wachten tot de pups geboren werden.

Arme moederhond, ze baarde 13 pups! (Er bleven er 12 in leven)
Met 5 weken mochten we voor het eerst komen kijken. En we gingen nog een keer met 6 en 7 weken.
Toen we gingen kijken was het al snel duidelijk welke pup uit die berg waggelende hoopjes hond voor ons was. Niet één van de "haantje de voorste", niet het onzekerste pupje, maar juist die die even de tijd nam om alles te observeren en vervolgens heel nieuwsgierig over zijn broertjes en zusjes heen klom. Een mooi reutje, met een beetje wit op zijn borst en een paar witte haren op één van zijn tenen. Zen, dat werd de naam waar we van hoopte dat hij ernaar zou luisteren ;-)

Smelt! (5weken oud)

Onze knapperd! (6 weken oud)

Een grote kluwe puppy's, zoek het zwarte touwtje! (7 weken oud)

Voor we Zen op mochten halen werd hij eerst gechipt, ingeënt en nagekeken door de dierenarts.
Toen we hem dan eindelijk mee naar huis mochten nemen, kregen we een zak puppy-voer en één van de 12 knuffels die sinds de geboorte van de pups in hun uit de kluiten gewassen mand had gelegen.

Wanneer wij niet thuis waren, zat hij als pup in een grote bench,
met zijn knuffel.

Deze knuffel heeft heel wat operaties ondergaan, inmiddels staat hij als souvenir op de kast.

Toen we een keer bezoek hadden en even naar boven gingen, bleef hij "los" alleen in de kamer, dat hebben we geweten, hij heeft de portemonnee van de visite met inhoud en al zorgvuldig stuk gekauwd. Nogmaals sorry Eva!
Ook bleek je hem heel goed naast je bureau te kunnen parkeren als papierversnipperaar ;-)

Met de baas mee naar de zaak, functie: papierversnipperaar

 We deden de puppy en de jonge honden cursus. De cursus verliep prima, behalve het commando "af". Want ons eigenwijsje heeft niet zoveel haar op zijn buik en dan is de grond heel koud. De volgende keer vleide hij zich bij het commando "af" dan ook heerlijk op een kleedje in plaats van op het koude gras.
Het commando "hier" had hij gelukkig snel begrepen.


Monsterlijk leuk!

Op zich luistert hij prima, maar hij doet z'n ras eer aan met zijn eigenzinnigheid, zelfstandigheid en probleemoplossend vermogen. Hij is soms wat selectief in het opvolgen van commando's, omdat hij zich afvraagt welk nut het opvolgen ervan heeft en of hij het wel of niet nodig vind. Het is dan ook geen domme labrador (sorry lab-lovers) die je constant aankijkt of hij je ergens mee kan plezieren. Daar zou ik dus echt gestoord van worden!

Toen we in Utrecht woonden moesten we hem altijd aangelijnd uitlaten in het park. Hij begon al te stuiteren als je alleen al opstond van de bank.
Hier op de boerderij is hij wat dat betreft een stuk rustiger geworden, loopt hij in en uit wanneer hij wil, hij maakt zelf de voordeur open en tikt tegen de woonkamerdeur met de bedoeling dat wij die open of dicht doen.Wat de deur betreft; hij kan hem behalve open, ook dicht en op slot doen, terwijl jij buiten bent. Dat is wel slim van hem, maar niet zo handig.
Als het regent maakt hij bij de voordeur rechtsomkeert "ik houd het nog wel even op baas". Tja, je roots liggen in Afrika of niet... In de winter ligt hij dan ook het liefst IN de houtkachel. De Ridgeback staat niet voor niets bekend om het vermijden van energie verspilling.

Op de boerderij of in het bos is hij helemaal in zijn element!

Als jonge hond is hij een keer erg geschrokken van mijn paard Diesel, hij liep onder hem door terwijl Diesel net een stap naar voren deed en zo Zen een duwtje gaf met zijn achterbeen. Sindsdien bleef hij lange tijd uit de buurt van paarden. Nu we op de boerderij wonen is hij niet meer bang, waagt zich voorzichtig in de wei of paddock en blaft soms heel dapper om ze uit te dagen, maar als ze op m af lopen smeert hij 'm snel.
Wanneer ik bij de paarden ben, is hij altijd in de buurt:

Klaar voor een buitenritje

Ook heeft hij al jong kennis gemaakt met schrikdraad, door er in te bijten, het effect maakte grote indruk. Vorig jaar was hij het even vergeten, dus toen hij niet diep genoeg had gebukt om onder het hek door te komen, kwam hij jodelend het erf over gerend.

Het is geen enthousiaste eten wanneer het zijn brokken betreft, hij eet als hij zin heeft. Ander eten is een heeeeel ander verhaal. Niks is veilig en hij komt echt overal bij. Hij eet alles wat niet hém eerst opeet.
Gelukkig heeft hij blijkbaar een maag van lood, zo heeft hij al achter zijn kiezen:

• een zak met 10 oliebollen
• een complete -zelf gebakken- Sachertorte (chocoladetaart) vers uit de oven
• vlees wat op het aanrecht stond om te ontdooien
• een zak krentenbollen

En nog heel veel "klein snaaiwerk" zoals een kaas plankje, stukjes worst, ontdooiende of alvast gesmeerde boterhammen of pap voor de kinderen die nog even af moest koelen.
Sinds de kinderen er zijn kan hij natuurlijk helemaal zijn lol op.
Ik wilde een NIET bedelende/schooiende hond, dat is jammerlijk mislukt.

Gelukkig is Zen een goede waakhond, alleen al door zijn formaat en zware blaf, bedenken de meeste onverwachte/onaangekondigde/ongewenste bezoekers zich eerst even, voor ze uit de auto durven te stappen.
Dat is fijn, wanneer je afgelegen woont, zoals wij.
Het is geen blaffer. Maar áls hij blaft, en dan met name 's avonds en 's nachts, dan kan je maar beter even gaan kijken, want zeker weten dat er dan wat aan de hand is. Overdag kan je niet 100% vertrouwen op zijn geblaf, soms ziet hij spoken, of blaft hij omdat hij HELP! een paard ziet bewegen, en soms blaft hij niet, omdat hij denkt: "Oh, heb je die auto weer", als het iemand is die hier vaker komt.

Ondertussen is het toch ook een groot mietje vooral voor harde geluiden; onweer, vuurwerk, geweerschoten van de jagers, maar ook juichen bij een doelpunt tijdens een EK of WK. Dan weet hij niet waar hij het zoeken moet.
Ook houd hij niet van zwemmen, pootje baden doet hij wel, maar dat is blijkbaar verkoelend genoeg.

We hebben er voor gekozen dat hij z'n ballen mocht houden, zolang hij zich gedroeg. En dat heeft hij gedaan, dus hij heeft ze nog steeds.
Het is geen wegloper, hij kan prima los wanneer we bijv. naar het bos gaan. Wel was hij EIN-DE-LOOS aan het snuffelen (op puppy-cursus uitgelegd als de krant lezen) in de parken van Utrecht, maar ja, hier op de boerderij komt geen hond, dus valt er weinig te snuffelen. Bij sommige visite is hij wel wat dominanter en gaat hij "rijden", dat is wel vervelend, maar komt gelukkig weinig voor. 

Zen en de kinderen gaan ook goed samen, dat vond ik wel spannend, als je al een hond hebt wanneer er kinderen geboren worden. Zowel de kinderen als hij "weten" de regels en je moet ze natuurlijk nooit alleen laten met elkaar.

Zen wordt ook nooit buitengesloten, bijvoorbeeld wanneer er
 in (of in dit geval: uit) de zandbak wordt gespeeld ;-)

Het enige jammere is, dat mijn voornemen jammerlijk is mislukt. Ik wilde namelijk een hond die NIET springt en NIET bedelt. Dat is beiden niet gelukt. En vooral dat laatste is sinds we kinderen hebben alleen maar verergerd, want die knoeien....of ze werken aan hun band.

Zo bouw je dus een vriendschap op voor het leven ;-)

Hij is ook nog eens dikke vriendjes met onze kat Jop. We waren bang dat Jop vrijwillig zou verhuizen zodra Zen zijn intrek zou nemen, maar Jop is helemaal verliefd op Zen. Ze wisselen kopjes en likjes uit. Ongelooflijk!

Het is echt een goede lobbes, die (bijna) alles goed vind, kijk maar:

 

 

 

 



 

Meer weten over de dieren van Boerderij Zinin? Kijk hier voor het verhaal van Diesel, één van mijn paarden.