Herinneringen onderweg (deel 2)

Vandaag reden we weer richting Utrecht, voor een bezoek aan het Nijntje Museum met opa en oma Utrecht.

En dat brengt mij bij deel 2 van de herinneringen onderweg (voor de aanleiding en deel 1 klik je hier).

We zijn inmiddels voorbij Amersfoort.

Zoals gezegd komen de herinneringen hier in sneltreinvaart voorbij. Want hier, zo aan de noord-oost kant van Utrecht groeide ik op.

 

• Soesterberg verschijnt op de borden. Bij Soesterberg denk ik aan de militaire vliegbasis die daar vroeger zat en de vele Amerikaanse militairen met hun gezinnen.
• Maar ook aan de Soesterduinen. Wat een prachtig gebied is dat toch! Ik heb daar veel gewandeld aan het eind van mijn studententijd samen met vriendinnen V. en J. En later met manlief en hond Zen.
• Den Dolder ligt vlakbij. Hier fietste ik doorheen in het weekend en vakanties, wanneer ik naar mijn studentenbaantje ging. Ik werkte zo'n 2-3 jaar in het beste pannenkoekenrestaurant van de Lage Vuursche, waar ik een leuke tijd had en lekker bijverdiende, samen met een paar hele leuke meiden, waaronder vriendin L. Later werd die fiets een oud rood Golfje en werd de route ook anders, want ik ging op kamers.
• Aan de andere kant liggen Zeist en Woudenberg. In Woudenberg leerde ik zwemmen in het KNVB zwembad. En ging ik in de zomer zwemmen bij het Henschotermeer. Ook had ik daar in de bossen 2 verzorgpony's, waar ik vaak samen met vriendin N. hele dagen te vinden was.
• Als je dichter bij Zeist komt rijdt je langs een geluidswal. Aan de andere kant van die geluidswal ligt een woonwijk, daar was "De brug". Een bruggetje waar we ons als jongeren 's avonds verzamelden. Jaja, we waren trendsetters en hebben het woord "hanggroepjongeren" uitgevonden, ha! Maar ik moet zeggen, ik was wel een hele brave hoor! Er is nog iets met die geluidswal. Want wat zie je vaak op geluidswallen? Inderdaad, grafitti. Één van die jongeren was een echte grafitti kunstenaar. Die vliegt inmiddels de hele wereld over voor projecten om mooie muren te maken. Zoals een mega discotheek in Abu Dhabi (klik)
• Dan komen we langs de Bilt, waar ik een superleuke tijd heb gehad bij een baan die heel mooi aansloot bij de post-HBO opleiding die ik tegelijkertijd deed. Leuke mensen als collega's, prachtige werkomgeving, heel veel kennis opgedaan en mooie inzichten gehad waar ik de rest van mijn leven iets aan zal hebben.
• Ook heb ik heel veel herinneringen aan het bos achter het van de Valk restaurant "De Biltsche Hoek". Hier heb ik de meeste uren van mijn leven doorgebracht in het bos, op de rug van een paard. Eerst de paarden van twee verschillende handelaren en later mijn eerste eigen paard Diesel.
• Na de Bilt komt de afslag naar de Uithof. Op de Uithof deed ik mijn HBO opleiding. Ik fietste daar ook toen de serieverkrachter actief was in 2001. Gelukkig ben ik deze nooit tegen gekomen, maar hij zorgde wel voor veel angst en onrust in de omgeving. Geweldig dat hij eindelijk gepakt is vorig jaar!

De A28 stopt aan de rand van Utrecht.

• Aan het einde van de snelweg kan je naar links, richting ons oude huis (dat nog steeds niet verkocht is, maar gelukkig opnieuw voor een jaar verhuurd is aan expats) en richting het ouderlijk huis van mijn lieve vriendinnetje N.
• Maar ook richting de Galgenwaard, het stadion van FC Utrecht. Als de wind goed stond konden wij het binnen in ons huis horen wanneer er gescoord werd. Ik bedenk me net dat ik ook nog een poosje in de catering van het stadion heb gewerkt voor een studentenuitzendbureau. Dat was vooral leuk vanwege het gratis de wedstrijd in het stadion kunnen kijken. Ik heb niet zo veel met voetbal, maar Dirk Kuijt is toch wel mijn held en publiekslieveling van FC Utrecht toen hij daar speelde.
• Als je aan het einde van de snelweg naar rechts gaat, kom je langs Park Bloeyendaal, je moet wel even goed kijken, want het zit een beetje verstopt. Maar het is een heel mooi park, waar we vaak met onze hond wandelden, liever dan dat we gingen wandelen in het drukke Wilhelminapark.

En uiteindelijk kom je natuurlijk bij rotonde de Berekuil. Dat is echt een kruispunt van herinneringen! Zowel vanuit mijn jeugd als van de laatste 10jaar.

Vroeger ging ik in de winter met de bus naar de basisschool in Utrecht en bij de Berekuil stond het verkeer altijd vast. Was ik in de lente/zomer/herfst op de fiets, dan kon je onder de Berekuil mooi je regenpak aan/uit trekken.

• Bij de Berekuil naar rechts (richting Zeist) rijd je langs manege Groenesteyn, waar ik leerde paardrijden, samen met vriendin N. En vlak na de manege zit meneer Agterberg, of eigenlijk één van de gebroeders, maar deze was een paar maanden terug in het nieuws omdat hij zand verkocht aan een paar rijke oliesjeiks in de woestijn.
• Bij de Berekuil rechtdoor ga je naar de bekende Veemarkthallen. Over die Veemarkthallen kan ik ook wel wat verhalen vertellen, om precies te zijn over de paardenmarkt van maandagochtend, maar dat doe ik wanneer ik verder ga met mijn verhaal over hoe ik een paardenmeisje werd.
• Bij de Berekuil linksaf ga je de Biltstraat op, welbekend van Monopoly. Toen ik met de bus naar de basisschool ging, stapte ik uit op de Biltstraat bij de halte "F.C. Donderstraat", zo'n grappige naam vond ik dat altijd!

En nu komt het. De afgelopen 10 jaar bevind zich op de Biltstraat onze eindbestemming, want opa en oma Utrecht wonen hier. Wie had dat ooit gedacht, dat ik nog eens een huis op de Biltstraat van binnen zou zien!