"This is where I heal my hurts"

Afgelopen weekend parkeerde ik mijn auto op de boulevard en kocht een parkeerkaartje.
Verlangend naar de zee, de wind en het zand tussen mijn tenen liep ik omhoog. Bij het strand aangekomen werden de broekspijpen omgeslagen en de slippers gingen uit.
Via Soundcloud zocht ik een podcast (The Lemon Tree (mixed by Alex Kentucky), oortjes in en genieten maar. Ik liep en liep en liep, gedachten kwamen en gingen, ik genoot en kwam langzaamaan tot rust.

Toen ik de laatste strandtent ver voorbij was, liep ik richting de duinen en plofte in het zand. Ik keek naar de kite surfers en dagdroomde en mijmerde wat.

Ik kan echt zo genieten van muziek, het kan me opladen, gerust stellen, vrolijk maken of gewoon lekker even laten sippen.
Iedereen heeft wel bepaalde nummers, die gekoppeld zijn aan herinneringen.

Het was 1999 en ik had hele erge luhduhvuhduh.
Telefoon, mijn neef. Hij werkte destijds veel op festivals via een studentenuitzendburo en had nu kaartjes voor Pinkpop, of ik zin had om mee te gaan. Nee! Ik had nergens zin in. Mijn wereld was zojuist vergaan. Oh de drama :-) En dan nog...Pinkpop? Dat is toch zo'n festival met allemaal van die alternatievelingen in het zwart met piercings en hanenkammen? Daar pas ik toch helemaal niet tussen? Nee joh, gatver, Pinkpop!
Dus werd ik opgehaald en ging naar Pinkpop. Ha!

Als ik het mij goed herinner, slenterde ik een beetje achter mijn neef aan, waar hij met zijn vrienden heen ging, ging ik ook. Zo aan het eind wilde ik wel naar huis. "Nee, we blijven, want de sluitingsact is altijd fantastisch en daarna komt er vuurwerk! Weet je wel dat..." en toen iets met één of andere band die ooit een mini aardbeving in Landgraaf veroorzaakte.

Dat laatste uur van Pinkpop 1999 zal ik nooit vergeten. Ik moest springen voor zuurstof, springen om iets te kunnen zien, springen om bij mijn neef te blijven, die steeds een stukje verder de mensenmassa in richting het podium sprong. Maar bovenal dansen en springen omdat ik genoot, want wat was het gaaf!!!! Sindsdien ben ik "fan" van Faithless. 

 "This is where I heal my hurts" is een regel uit het nummer "God is a DJ". Dat is dan ook precies wat er die dag gebeurde.

Soms moet je dus wél iets doen waar je eigenlijk geen zin in hebt, je vooroordelen thuislaten, "go with the flow", wie weet ontdek je wel iets moois...