Blij met een dood vogeltje

Omdat wij op het platteland wonen, zijn onze kinderen veel buiten in de natuur en met de dieren bezig. Er leeft veel op en om onze boerderij. Zo leren ze dat bij het leven, ook de dood hoort. De ene keer maakt dat meer indruk dan de andere keer.

Onze prachtige haan Henk lag op een dag zomaar dood in zijn hok.

R.I.P. Henk

Er zitten hier roofvogels en vossen die zich tegoed hebben gedaan aan onze kippen en ook van de net uit het ei geworstelde kuikentjes ging er wel eens een dood. (Lees er hier over: Vossenstreken en Lopend buffet)
Niet gek dus dat wij hier een kippen-massagraf hebben en ook de kippenhemel zo af en toe ter sprake komt. Vooral Henk de haan en zoonlief zijn lievelingskip worden nog regelmatig gemist.

Vorig jaar december vonden we op de boerderij bij opa en oma Utrecht een grote bonte specht. Dat was wel heel bijzonder!

Grote bonte specht

Dochterlief heeft een hele tijd rondgelopen met de specht tegen haar borst gedrukt, tot ze ook klaar was voor de begrafenis.

Afgelopen april lag er 's morgens een dode geelgors voor ons raam.
Het verhaal had ons meisje al snel uitgedacht: "Het vogeltje moest leren vliegen van zijn mama, maar hij durfde niet. Zijn mama zei dat hij het wel kon, probeer het maar. En toen...ja! ik kan vliegen! Boem tegen het raam. (Diepe diepe zucht!) En nu is zijn mama verdrietig en zijn papa ook en zijn grote broer ook, want nu kunnen ze het vogeltje nooit meer knuffelen!".

Wederom liep het meisje er een halve dag mee rond. Toen het vogeltje ook mee naar bed moest ben ik afgehaakt... Er kan en mag veel, maar er zijn grenzen.

Is deze bijgezet in het kippen-massagraf? Ehm...nee, ik heb m in de sloot gemikt. Maar grote broer wist zusjelief te vertellen wat er gebeurd was, toen het vogeltje de volgende ochtend spoorloos verdwenen bleek. Hij was omhoog gegaan, niet gevlogen, maar net als Jezus, helemaal omhoog naar God in de hemel. Hij was er alleen niet uit of het vogeltje dan naar de kippenhemel ging of dat er een aparte vogeltjeshemel was. Tja, Pasen heeft duidelijk indruk gemaakt.

Mocht je denken, hoe weet zij al die vogels bij naam....Dat weet ik dus niet.
Tijdens onze huwelijksdag, die we grotendeels vierden op Boerderij Zinin (voor zwijmel, lees en kijk hier), waren er een tweetal gasten zo verstandig ons een vogelboek te geven.
Meestal raadpleeg ik mijn moeder, maar laatst had ik het vogelboek echt even nodig.
Er lag een prachtig vogeltje, dood, onder onze ligusterhaag.

Ik zag die blauwe veertjes, het enige blauwe vogeltje dat ik ken is de ijsvogel, maar dát kon het toch niet zijn? Het vogelboek gaf uitkomst, het bleek een blauwborst.

Nou ja, zolang we onze kinderen blij kunnen maken met zoiets eenvoudigs als het vinden van een dood vogeltje, hoeven we tenminste geen paard voor ze te kopen.
Oh, wacht....die hebben we al :-D

Diesel en onze zoon (5jr), genieten!