Van stad naar platteland, de verschillen.

Ik stap uit de bedstee, hijs me in m'n ochtendkloffie, trek m'n laarzen aan en loop met m'n suffe hoofd en just-out-of-bed-hair-do naar buiten om de paarden te voeren. Dat zou ik dus echt never nooit niet hebben gedaan toen ik nog in de stad woonde!!! 

Inmiddels is dit mijn ochtend ritueel en word ik zo langzaam wakker in de frisse buitenlucht.

Afgelopen week kwam een vriendin uit "het Westen" op bezoek, dit stukje hebben jullie eigenlijk aan haar te danken. Ze vroeg zich af wat voor ons nou de verschillen zijn tussen het wonen in de stad en op het platteland.

Het eerste wat we dan altijd zeggen is: rust en ruimte. Maar als je er echt over na gaat denken, dan is het uiteraard meer dan dat.

Er zijn voordelen, maar ook nadelen.

Het begint eigenlijk al bij het feit dat deze vriendin hier naartoe komt.

We hebben ervaren dat de afstand van de randstad naar het noorden voor veel mensen groter is, dan diezelfde afstand omgekeerd. Sommige mensen vinden het blijkbaar lastig om zo'n afstand te overbruggen en die contacten verwateren.

De mensen die wel komen blijven vaak logeren. Bij binnenkomst wordt dan gestrest een beetje gemopperd, over hoe ver rijden het is, maar bij vertrek zijn ze relaxt met het gevoel op vakantie te zijn geweest.

Dat relaxte gevoel duurt ongeveer tot aan de snelweg bij Zwolle. Want als je ons erf af rijdt heb je daarna geen kruisingen met stoplichten en rij je ook niet de file in wanneer je de snelweg opdraait. En als je het geluk hebt bij Zwolle/Amersfoort/Utrecht/Amsterdam geen fileleed tegen te komen, dan heb je altijd nog de parkeerellende in de stad, die er voor zorgt dat je dat relaxte gevoel snel nog even kwijt raakt.

Het eeuwige zoeken naar een plekje waar je kan én mag parkeren.

Het zoeken naar een parkeerautomaat, waar je vervolgens een vermogen in kan gooien, of als je pech hebt, kan je er alleen met je chip-knip betalen, waar dan uiteraard nèt niet genoeg op staat.

Dat is iets waar ik echt enorm blij ben vanaf te zijn!

Maar terug naar de mensen die op bezoek komen.

Want als je hier op bezoek WIL komen, dan BEN je er nog niet. 

Ons adres is namelijk onvindbaar. Maakt niet uit welk navigatie systeem je gebruikt, je beland standaard bij onze "buren", 3,5km bij ons vandaan. Dus moet je een andere straatnaam invoeren, in een andere plaats en dan ergens tussen 2 huizen door een boeren betonweg oprijden. Als je de "locals" zou vragen waar onze straat en vooral ons huisnummer is, dan weten ze het niet. Vraag je echter naar "het kleine boerderijtje midden in het veld van de oude 'van der Laan' ", dan maak je meer kans. Welkom op het platteland!

Één voordeel: we zijn ook onvindbaar voor de Jehova's, collectanten en reclamebezorgers.

Over hoe de hulpdiensten ons ooit moeten vinden, mocht dat nodig zijn, denken we maar niet teveel na....

Als je wat verder van de grote stad woont, is online shoppen geweldig. Al was het bij ons dan weer de vraag of de bezorgdienst het adres zou kunnen vinden. Online shoppen is hier dus ook nog eens extra spannend, of extra frustrerend, dat is maar hoe je het bekijkt. En als we iets echt op tijd willen hebben, dan laten we het bij onze "buren" bezorgen, zien we die nog wat vaker.

Ook al zijn onze buren stipjes aan de horizon, buren zijn (ook) hier erg waardevol. Behalve dat je elkaar kan helpen wanneer dat nodig is, is het ook fijn om wat contacten in de buurt te hebben, als je zo geïsoleerd leeft.

Mijn man hoorde laatst de uitspraak: fysieke ruimte creëert sociale ruimte.

Als je in de drukte leeft, is het fijn als je thuis rust hebt.

Als je veel ruimte om je heen hebt, is het leuk wanneer er iemand je erf op komt waaien.

Wat buren betreft, we horen ze niet en zij horen ons niet. De favoriete muziek hoeft niet zachtjes en de kinderen hoeven niet zachtjes te doen voor de buren, maar af en toe wel voor papa en mama.

Als stadse op het platteland zijn boeren...ehm..buren ook goud waard, want van sommige dingen had ik echt geen flauw benul. Wist ik veel dat wij onze sloot rietvrij moesten maken voor half november! En wat er allemaal komt kijken bij het hebben van grasland! En nog zo veel meer dingen, die ik nu niet kan reproduceren omdat het al bijna gewoon is geworden. Daarnaast vind ik het ook gewoon leuk om van alles te leren over de teelt van aardappels, bieten, graan, maïs en overige gewassen op de akkers om ons heen.

En de mentaliteit.....zijn ze nou echt zo stug? Wij ervaren dat zelden zo en ontmoeten veel leuke, gemoedelijke mensen.

In de stad woon je dichter op elkaar en heb je meer mensen om je heen, maar je leeft in relatieve anonimiteit, individualistisch, misschien zelfs soort van egoïstisch.

Op het platteland staan de bewoners bekend als gesloten, de Groningers zelfs als stug, maar is dit niet eerder de ongemakkelijkheid en onervarenheid met contact maken met onbekenden?

Ik vind de mensen hier algemeen beschouwd, socialer dan in de stad en oprecht geïnteresseerd. Ze zijn geduldiger en minder gehaast. Ze hebben (of nemen) de tijd voor n praatje, behalve wanneer de koeien op springen staan natuurlijk...

En waar die “niet-stadse” mentaliteit ook enorm opvalt is in supermarkten en winkels. Het personeel praat met jou, i.p.v. met de cassiere aan de andere kassa. Je krijgt de tijd om eerst je boodschappen in pakken, vervolgens te betalen en dan wordt er pas verder gegaan met de volgende klant. Ze laten zich hier niet zo snel gek maken. "Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg". Natuurlijk zijn er hier ook van die aparte portretten, maar heb je die in de stad niet net zo goed?

Dan de sociale controle. Die is er. En ze zullen het vast wel eens over "die westerlingen" hebben, maar wij zijn daar niet mee bezig en hebben er dus ook geen last van. Maar zoals met de storm van laatst, waren een aantal mensen ongerust en die belden dan ook om te horen of het hier wel goed ging met de bomen, op 1m afstand van het huis.

Ik ervaar ook veel minder overlast en zie minder "verloedering". Ik kan me hier dan ook al enorm storen aan één leeg frisdrankflesje in de berm, in de stad deed ik dat ook, maar is het  (hoe bizar) bijna normaal. Als ik hier een plastic tasje of frisdrankflesje zie liggen, dan ruim ik het op, daar zou ik in de stad niet aan beginnen.

Een rare gewaarwording is, dat je van geïsoleerd wonen zo nieuwsgierig word. In de stad liepen en reden er de hele dag mensen voorbij. Van de herfst tot het voorjaar zien we hier daarentegen zelden iemand. Geen verdwaalde fietsers, geen boeren die aan het werk zijn op het land. Dus ALS je dan een auto ziet rijden die je niet herkent, of (hoe bizar!) iemand ziet lopen, dan wordt je nieuwsgierig, ga je speculeren, blijf je uit t raam kijken of laat je de hond naar buiten met de tekst "Wat is dat?!", waarop hij heel hard blaffend de oprit af rent ( om vervolgens zijn poot op te tillen en met een slakkengang weer terug te hobbelen).

Over de hond gesproken, die laat (Hoera!) zichzelf uit, i.p.v. dat je gefrustreerd met de hond aan de riem door een prachtig park loopt.

Iets wat ik ook leuk vind, is dat we mensen ontmoeten met verhalen van vroeger over ons huis. Zoals gezegd, ze kennen niet het adres, maar "het boerderijtje in het veld van van der Laan". Die 'van der Laan' bijvoorbeeld, joeg je met een hooivork het erf af. En toen het na zijn vertrek naar een verpleeghuis leeg stond, liepen mensen hier vaak even binnen om de oude waterpomp of een deurklink of wat dan ook mee te nemen. Of dat de palen van het skelet van onze oude schuur, bomen waren van de bekende familiebegraafplaats hier vlakbij.

Nu we kinderen hebben ben ik ook blij, zowel voor onze schatjes als voor onszelf, dat we niet meer in de stad wonen.

Zelf ben ik opgegroeid in een grote kindvriendelijke nieuwbouwwijk, in een groot dorp net buiten Utrecht. Deze wijk grensde aan weilanden met koeien en paarden, met slootjes om dammen in te bouwen, bosjes om hutten in te bouwen en schatten te graven en “de grote holle boom”, mijn favoriete knotwilg waar ik inklom.

Dat gun ik mijn kinderen ook, lekker buiten kunnen spelen, stampen in de plassen, rollen door het gras, gooien met het hooi, verstoppen in het stro, springen en vallen in de berg met herfstblaadjes, paddestoelen, kastanjes en eikels verzamelen, sporen van dieren zoeken en ga zo maar door. Natuurlijk kan dat in de stad allemaal ook, maar dan moet je het opzoeken. Hier stappen ze de deur uit en kan het avontuur meteen beginnen.

Natuurlijk zijn er ook nadelen.

De internet aansluiting, man wat een gedoe was dat! En toe dat eindelijk gelukt was, bleek de kabel stuk want de boer had het naast liggende land diep geploegd. Dat gebeurd je in de stad écht niet!!!

En boodschappen doen bijvoorbeeld, dat kan niet op de fiets. Nou ja, kan niet... Zie je het al voor je, boodschappen doen voor 4 personen, op de fiets, 7,5 km heen én 7,5 km terug?

Heerlijk dat ik de auto kan pakken, maar als ik iets vergeten ben, dan improviseren we wel, ik ga niet nóg een keer 13min. heen én 13 min. terug rijden. En voor de wat "specialere" ingrediënten en boodschappen rij ik naar een grotere plaats hier in de buurt en dan ga ik meteen langs wat andere winkels die in dat winkelcentrum zitten.
Je komt hier ook weinig tot geen allochtonen tegen. En er is ook geen toko of Turkse winkel. Dan mis ik Lombok en de Amsterdamsestraatweg.

Maar goed, wat afstanden betreft, het betekend ook dat wanneer onze kinderen leerplichtig zijn, ze helaas de eerste jaren ook niet op de fiets naar school kunnen. Dat vind ik wel weer jammer, al heb ik in mijn jeugd de 9km naar de basisschool en vooral de 22!!!km naar de HAVO regelmatig vervloekt op mijn opoefiets. Alhoewel....m'n conditie was toen wél verdacht goed!

Het buitenaf wonen, betekend vaak ook dat je een grote tuin hebt en die vraagt om onderhoud.

In Utrecht was in onze tuin geen grassprietje te bekennen, behalve als “onkruid” tussen de tegels. Hier hebben we een heleboel gras en nee, niet alles is voor de paarden.

Investeren in een goede grasmaaier is dan ook een aanrader, al ben ik dan nog 1,5-2 uur bezig als ik alles wil maaien.

En het hebben van een groentetuin is superleuk en absoluut heerlijk, maar  het is ook een flink karwei en nu we 2 kleine kinderen hebben, heb ik er niet altijd tijd en soms ook geen zin in.

De droom van mijn paarden aan huis is uitgekomen, alleen in mijn droom was het niet zo veel werk, er komt meer bij kijken dan ik dacht. Maar het fijne is wel, dat ik alles nu op mijn manier en naar mijn wens kan doen.

Behalve het werk wat de dieren met zich mee brengen, is het ook een geregel wanneer wij een dagje weg willen, laat staan op vakantie.

De huizenprijzen zijn hier fors lager, waar je in de stad een appartementje voor koopt, heb je hier een huis mét stuk grond. Maar er is hier minder werkgelegenheid en de lonen liggen lager. Begrijpelijk dus, dat het niet voor iedereen zo aantrekkelijk is om hier echt te komen wonen.

Daarnaast blijft het toch een kleine emigratie en niet ieder stadsmens zal geschikt zijn om hier te wonen.

Toen we nog geen kinderen hadden gingen we regelmatig uit eten, in de stad is de keuze enorm. Maar hier is de keuze niet zo groot en ze zitten niet in de buurt, ook zit er geen snackbar/chinees/ pizzeria om de hoek en oh wat mis ik heeel soms de overheerlijke afhaalmaaltijden van DADO in Utrecht!

Irritante dingen: er staat hier bijna altijd wind en in de zomer zijn hier veel vliegen (niet te verwarren met muggen…..zie het Groningse taal stukje: DOM)

Iets wat mij gewoon opgevallen is: er zijn hier relatief veel mensen met overgewicht. Soms denk ik dat die mensen gewoon nog steeds net zo veel eten als in de tijd dat ze nog fysiek zwaar werk op het land deden, maar nu een zittende kantoorbaan hebben. En sporten....we werken toch hard? Maar goed, misschien is dit wel weer een beroepsdeformatie van mij...

Er zijn ook zaken die zowel een voor- als een nadeel zijn.

Je ziet hier niet zo veel straatverlichting en dus weinig “lichtvervuiling”, waardoor je bij helder weer een prachtige sterrenhemel ziet.

Maar geen straatverlichting betekend ook: met de zaklamp visite van/naar de auto begeleiden en met een koplamp op de paarden voeren.

Om af te sluiten nog iets waar je in de stad ook niet aan hoeft te beginnen…

Opa en oma die gerust een week kunnen komen logeren, want ze nemen hun eigen huis mee!

Nou, het is een hele lijst geworden, maar zoals ik al zei, als je er eenmaal over na gaat denken dan kom je op zo veel meer dan alleen rust en ruimte. Ik ben benieuwd wat jullie reacties zijn!