Straatsen in het gladde noorden

Ik had dus een heel verhaal geschreven. Dat ging over sneeuw en heel veel ijzel en een kapotte dynamo op maandag waardoor we niet mijn auto hadden, maar wel de superverlaagde auto van manlief, die vast en zeker een geweldige wegligging heeft omdat ie zo laag bij de grond is, maar daardoor niet geschikt is om over de hobbelige kale akkers te rijden, wat onze noodroute is, nu de wegen onbegaanbaar zijn door extreme gladheid, want waar wij wonen is het eind van de wereld, dus daar komt geen strooiwagen. Volg je me?

En dat de Kerstvakantie inmiddels dus eigenlijk 3 weken duurt, wat natuurlijk helemaal niet erg is, want oh wat hebben we een lol buiten!

Onze oprit

 

Het paadje naar de (voor)achterdeur is spekglad!

Filmpje: Schaatsend de deur uit

Druk in de weer met sneeuwruimen.

Filmpje: Schaatsen op de oprit!

Onze 5 jarige leek het heel leuk om te schaatsen,
dat was van korte duur.

Maar mama schaatst wel door en trekt de kar...ehm...slee.
Na 2km vind ik het wel mooi geweest, we moeten ook nog terug.
Spierpijn dat ik heb gehad!!!!

Het eind van het "laantje" loopt wat omhoog,
dat is natuurlijk prachtig om vanaf te sleeën.

Behalve heel veel lol hebben, gaan we ook de nodige uitdagingen aan.
Mijn dagelijkse taken voor de verzorging van de dieren duren 6x zo lang, want glibber de glibber over het hele erf. Zo moeten de stallen ook nu gewoon uitgemest worden, met je kruiwagen 200m schuifelen, terwijl je ook nog een slee trekt, ik draai mijn hand er niet meer voor om.

Tja, die paarden poepen gewoon door....

Inmiddels ben ik wel heel erg benieuwd van wie dat kleine schattige kaartje is, dat al een paar dagen in de brievenbus ligt.

 

 

De paarden lopen gewoon buiten, vanuit de stal nemen we de achterdeur, daar kunnen we veilig over het gras. Ze lopen zelf ook voorzichtig, maar in de wei kunnen ze gewoon lekker bewegen, die is mooi vlak, in tegenstelling tot het marslandschap in de paddock.
Ik zeul wat af met emmers lauw water, maar ondertussen doen die ondankbare honden dit ;-)
Filmpje: Krijg nou wak!


 De laatste van de eerste kippen heeft het een beetje zwaar.

Dus terwijl zij in de schuur opwarmt bij zoonlief op schoot, hang ik een warme lamp op in het hok.

Het lijkt net een hoerentent!!

Er zijn ook weer mooie sporen te zien op ons pad.

Ree-sporen en een vos misschien?

 En ik kan het niet laten nog wat plaatjes te schieten van de ijzel.

Gras

Wilgen

Zo dik is de laag ijzel!

 Woensdag wilden we toch wel graag een auto bij huis hebben waar we wat aan zouden hebben in geval van nood. Dus manlief liep met zoonlief zo'n 2 km over de akker naar één van de buurtbewoners die aan de wél gestrooide weg woont en die bereid was mijn mannen naar de garage te brengen. De auto werd opgehaald en ik zag ze al van verre aan komen, weer terug over de akker.

Ja, het zorgde voor wat ongemak, maar het heeft toch ook wel wat.
De eerste week van 2016 zullen we iniedergeval niet snel vergeten!